Afgelopen weekend heerlijk thuis en in de tuin aangerotzooid. Ik neig daarbij altijd meer naar de hardware dan naar de software. Als er een boompje moet worden geplant vind ik het vooral leuk omdat ik dan een steunpaal in de grond kan slaan, zeg maar. En daarom vind ik ons nieuw vijvertje ook zo geweldig. Dat combineert klussen en tuinieren. Funderinkje van oude stenen leggen zodat de ton niet meteen wegrot, tuinslang erbij, substraat in bakjes voor zuurstofplantjes, zorgen dat de juiste plant op de juiste diepte komt. Allemaal nieuw voor mij trouwens, deze vijverkunde en een wereld op zich bleek al snel tijdens de uitleg bij het tuincentrum, maar ik heb er erg van genoten zaterdag. En als ik dan de volgende ochtend vroeg kijk en een veelbelovend zondagochtendzonnetje schijnt op de lissen en reuzenrabarber dan is de tuin opeens meer thuis geworden. En ondertussen op de bodem doet een mooie roze nymphea haar best om boven water te komen. Misschien haalt de bloem straks wel de Monet in mij naar boven en ga ik de ton nog schilderen ook. De rest van de dag loop ik er in ieder geval vrolijk langs, van huis naar tuinhuis en andersom, terwijl ik druk bezig ben de enorme houten wachtkamerbank die we ooit uit onze overloop hebben gesloopt weer in originele staat te brengen zodat hij weer goed dienst kan doen als zespersoonstuinbank. Wordt vervolgd. Misschien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten