In Je Mand!

Een 'wasmand' is voor...? Juist. Om je was in te stoppen. Dus waarvoor is een 'jongensmand' bedoeld? Juist. Om jongens in te stoppen. Kan meneer of mevrouw Hema mij uitleggen wie ze als doelgroep zien voor een dergelijk product? Jongens? Mensen die jongens willen opbergen? ("In je jongensmand, jongeman! En rap een beetje!") Nah, ik ben misschien wel een hopeloze taalpurist. Ik dacht van niet maar de laatste tijd denk ik af en toe: ja Klaas, vast wel. Zo snap ik het woord 'kinderopvang' eigenlijk amper. (...van onderen!) Maar als ik echt m'n best doe om het woord 'kinderopvang' te duiden, dan haak ik meteen af bij het woord 'ouderopvang'. Dat zijn dan ineens niet meer ouders die opgevangen worden, zoals kinderen worden opgevangen bij 'kinderopvang', maar ouders die zélf opvangen. Kinderen vermoedelijk. Wat een taalspagaat. Het is la laat. Ik kruip in m'n mand.

Hear! Hear!

Masterlijke ontdekking: vorig jaar raakte ik tijdens mijn NLP Practitioner zonder dat ik hier bewust mee bezig was, van mijn hoogtevrees af. Maar het onbewuste kan tot grote hoogtes komen en was kennelijk druk voor mij aan de slag. Blogvolgers (zijn ze er nog?) weten dat misschien nog. Zie ook mijn blog van 7 +11 januari 2011.

Tijdens mijn net afgeronde Master Practitioner (en vooral ook de lichaamsgerichte onderdelen van deze training) heb ik nog sterker ervaren hoe op allerlei plekken in je lijf van alles kan opduiken waarvan de essentie eigenlijk tussen de oren zit. Zo realiseerde ik me opeens het volgende: van kinds af aan had ik (tot vorig jaar dus) niet alleen hoogtevrees, ook waren mijn oren regelmatig ontstoken. Er zaten jaren bij dat het ongeveer elke maand raak was. Best pijnlijk maar het hoorde helaas nu eenmaal bij me, dacht ik, so be it.

En opeens was het: "Hé, sinds vorig jaar heb ik geen enkele keer oorontsteking meer gehad! Én geen hoogtevrees meer, én geen oorontsteking!" Ik deelde mijn bevinding met P. Waarop zij droogjes opmerkte: "In je oor zit je evenwichtsorgaan..." Slim!! En ik dacht: "Wow...."

SCHIJF

Als professioneel downloader krijg je de mooiste muziek voor nop. En mis je soms de mooiste hoezen en cd labels. Bijvoorbeeld het label van Stiltons eerste Sixpack of Desire: WON'T MAKE NOISE. Zijn we erg trots op. (Well done Else, thanks!!!) Nog los van de bijzondere hoes (nee geen jewel case met boekje) met leuke extra's voor echte fans. Want ook die zie je niet op je mp3-tjes. Gelukkig is onze plaat straks nog gewoon lekker ouderwets te koop. Met die Stiltonian extra's. En nog voor de officiële sixpack presentatie zal de plaat af en toe tijdens onverwachte stilton flash mobs te koop zijn.

Hond-o III Punk

Ja die oude Hondo II was eigenlijk wel heel punk. Het ding vergaloppeerde zich compleet als ik het kleine zwarte plastic knopje van de muzzfuzz opzij schoof. Ook heel punk: mijn eigen Svartmans, mijn black Morrissey, mijn Hond-o III maatje. De uitvinder van dune-diving. "Van het Punkconcert des Levens heeft Morris het program..." And you can quote me on that.

Hondo II Punk

Een oude schoolvriend stuurde me de zolder op. Foto's zoeken van onze eerste band, Antipope. Ja je bent jong in 1980 en je bent ergens tegen. Dit is Klaas met z'n eerste elektrische gitaar. Een Hondo II (!) verdiend met vakantiewerk bij Kingma's Bank in Leeuwarden. Dat kon toen allemaal nog. Of zou hier al de kiem zijn gelegd voor het omvallen der banken... 

Een Zero Van In De Tachtig

Vanmiddag tijdens het uitlaten van de honden zag ik een man zitten op dit bankje.  Een van ik schat zo ver in de 80, naast hem een fiets waarvan de tassen uitpuilden met boodschappen. De man droeg een winterjas, had een sjaal om en op z'n hoofd pronkte een gebreide, best wel hippe muts met de tekst Coca Cola ZERO op de band. De man zat smakelijk van een koek te eten en hield het zakje met nog meer koeken vlak onder hem. Onverstoorbaar at hij de een na de andere koek. "Oh, wat scháttig!", zou m'n oudste dochter zeggen, met het begin van een traantje in een oog. Ik heb een paar koeken in de molen zien verdwijnen in de tijd dat ik er op een afstandje bij stond. En dat was wel een paar minuten, want de honden roken vlakbij iets interessants. En dan moet je geduld hebben: het is pas klaar als de grond voorzichtig laag voor laag is bekrabd als een archeoloog, ondertussen besnuffeld als een crime scene investigator en tot slot beplast zoals in een uitgelopen vergadering sommige mt-leden toch ook nog hun meer-van-hetzelfde-zegje willen doen. Uiteindelijk  was het onderzoeksteam klaar en konden we de wandeling vervolgen. Na een flinke ronde met meer van soortgelijke pauzes kwamen we weer langs het bankje, nu van een andere kant. De O wat schattige oude man was vertrokken. Minder schattig was dat hij de lege zak naast het bankje had neergelegd in plaats van in de prullenbak. Goh, dacht ik, zero punten. Zoveel jaren levenswijsheid en een beetje fatsoenlijk den schillen en den dozen na 't aangenaam verpozen opruimen, ho maar. Ik betrapte mezelf erop dat ik me teleurgesteld voelde. Of ik het in de prullenbak heb gedaan? Nee daar denk ik nu aan terwijl ik het schrijf. Alhoewel ik vaker troep van anderen opruim, was ik, met twee druk snuffelende honden aan de lijn (liggen er nog kruimels...?) toch even lichtelijk uit 't lood geslagen. 

Jandag

Vandaag is het 26 oktober. Jandag. We wachten, net zoals op 25 oktober, 24 oktober en de dagen daarvoor op de bio van Onno. Schijnt nog wel een jaar of wat te duren. We hebben geduld.

Morris Atlas

Waarom doet deze foto me denken aan een kaart uit de Grote Bosatlas? Beetje Israëlachtig. Terwijl het een mislukte fotoshopversie is van een detailopname van Morris. Wat zegt u? Heet dat kunst? O kijk aan. Nou dacht het toch niet hoor. Hooguit doggy style. (Waar gaat dit bericht heen???)

Melancholia

De trailer laat maar het topje van de von Trier ijsberg zien. Ga 'm kijken zolang het nog kan. Melancholia. Prachtig. En Wagners Tristan en Isolde krijg je er cadeau bij. Zien!

These Two Days

Ongeveer 30 jaar dacht ik aan Joy Division als ik de woorden 'These Days' hoorde of -dat kwam vaker voor- las. Het was en is nog steeds de geweldige b-kant van de single Love Will Tear us Apart. En nu denk ik voortaan ook aan Ane. Aan Ane Brun. Aan het prachtige openingsnummer van haar nieuwe cd It All Starts With One (Alleen deze titel al: wow!). These Days, hierboven in een live uitvoering, nem er de tijd voor om te beluisteren. Deze live-versie is vooral mooi als je de indringendheid van de studioversie al kent. Ken je die nog niet? Dan mis je echt iets. Gauw ome Bol bezoeken dus en bestellen. Want dan heb je nu nog kans dat je de cd krijgt met de gratis extra schijf met daarop nog eens 8 nummers.

Vogeltrek

Degelijk logo op een degelijke muur. Najaarszon op het uithangbord. En dan is het DE-beeldmerk opeens wel weer heel vertrouwd en gezellig. Vind t er echt mooi uitzien zo en kreeg zin om naar binnen te gaan. Had t ook gedaan als ik niet nog veel te doen had gistermiddag. Nu is het alleen nog zaak voor DE lekkere koffie te produceren. Want eerlijk gezegd, hoeveel vertrouwen en gezelligheid het rode zegel ook oproept, als ik trek heb ik een buiten-de-deur-se bak koffie kies ik eerder voor een rode vogel. En toch, mooi gedaan, DE.

Fanatieke Tuinkabouters

Kom ik m'n paadje opgelopen, staan er out-of-the-blue drie bordjes in de voortuin. Die tuinkabouters van tegenwoordig... ze krijgen steeds meer smaak. Benieuwd of ze zondag van de partij zijn. Geeft het begrip stagediven misschien ook weer een hele andere dimensie.

Volle Maan

Een foto die geplukt lijkt van nasa.com. Mooi hè. En lekker hè. Zo'n clafoutis vers en warm uit de oven. Bovenstaande vollemaanfoto is nog een restje van de weekendactiviteiten. Clafoutis bakken. Makkelijk overheerlijk taartrecept. Samen met J. in elkaar gedraaid. Met bramen uit eigen tuin, verse pruimen en kersen. Laatstgenoemde helaas uit een pot maar desondanks best te pruimen;-). Gauw weer maken...

Nuttigen Op Eigen Risico

Gezien op de deur van een wijksnackbar. Diverse soorten milkshakes. Waaronder een bijzondere smaak. Pinocolada. Ach, schattig toch. Weer eens wat anders dan een meneer aartbeienshake...

Over Koninkrijken En Rozen

Schrijf ik me daar gisteren iets over de nieuwe Wilco cd, realiseer ik me opeens dat ik het euforische gevoel na het beluisteren van de nieuwe RHCP een paar weken geleden nog niet eens heb gedeeld met mijn trouwe blogvolgers. I'm With You... Wat een geweldige plaat!!! Mijn favoriete Peppers is (was?) 'One Hot Minute, ik meen dat deze plaat te boek staat als de grootste flop van de band. En deze plaat is voor mij een waardige opvolger. Elk nummer is raak. Wat een feest. Voor mij was de band na Californification en Stadium Arcadium eigenlijk al een gepasseerd station. Maar nu met het verschijnen I'm With You doe ik weer mee. Mooie titel, het openingsnummer. Monarchy Of Roses. Het had de ondertitel van Garden Tale kunnen zijn, het nummer van Stilton waarop ik misschien wel het meest trots ben. Factory Of Faith, Brendan's Death Song, Annie Wants A Baby, The Adventures Of Rain Dance Maggie, Did I Let You Know, Happiness Loves Company (Qua titel de tegenpool van Stilton's 'Happiness Is An Island!') Mooie titels, mooie nummers. Liedjes meer, eigenlijk. Nou ja, één grote energieboost voor mij, die RHCP-plaat. En van energie kan je natuurlijk niet genoeg hebben...

The Whole Love

Zonnige zaterdag. Grasmaaien. Goeie koffie op een stadsterras. En de nieuwe Wilco brandt in m'n tzak. The Whole Love. Met bonus cd natuurlijk. Black Moon. Oei wat een supernummer. Sunloathe. Born Alone. En nog veel meer moois. Zo mag de septembermaand vaker eindigen.

Dog Dance

So you think you can dance Morris? Hmmm, lijkt er inderdaad al aardig op, zo 's ochtendsvroeg nog slapend op je rug in je mand in de tent op de camping in Denemarken. (op-in-in-op-op) Sms MORRIS naar 0980 enzo...

Zondagmiddag (Bladzijde Uit Een Jongensboek)

 Beetje fikkie stoken...

 Beetje grasmaaien en terras opschonen...

 Beetje aanmaakhoutjes hakken...

Beetje pingelen met een damn good black coffee

en een glaasje grappa...

Wat een lekkere lazy sunday afternoon (almost beats 9 oktober). Lekker wat aanklooien in en om het huis. Als het werk erop zit lokt de gitaar toch weer. En het eerste akkoord is nog niet uitgeklonken en daar komt Morris al aangelopen. Vanuit huis door de terrasdeuren. Gaat meteen aan m'n voeten liggen als ik aan de snaren begin te plukken. Good Old Black Morrissey... that's my dog!

Left By Millions

Hardly... there's a bird in the sky... that changes its mind... 

and turns about... returns its flight...

Zo'n vijftien jaar geleden schreef ik Left By Millions. En als we het met Stilton spelen, klinkt het nummer precies zoals ik 'm ooit heb bedoeld. Dat geeft een kick. Drie stemmen, geen bas, wel lekkere gitaarpartijen die wat door elkaar jeuzelen, drum die door het nummer heen steeds belangrijker wordt. Ik kijk er naar uit om Left By Millions op 9 oktober in Paddy's te spelen.

The Horses Are On The Tråck

Wat doe je met restanten van een oorlog? Sporen onverteerbaar houden omdat die oorlog zelf ook onverteerbaar is (of in ieder geval hebben we met z'n allen een trage spijsvertering op dat vlak). Hek eromheen? Museum oprichten? In Blåvand hebben ze het anders gedaan. Vier van een serie WOII-bunkers zijn voorzien van enorme plaatstalen paardenhoofden en staarten. Een prachtig gezicht en een prachtige oplossing. Niet zwaarder maken dan het is, maar met een positieve, bijna humoristische touch de geschiedenis een plek geven in vandaag. En exact achter de kont van het paard een reeks golfbrekers plaatsen. Geeft ook weer een heel ander idee. Die paarden hebben schijt aan het verleden en kijken naar de horizon. Naar nieuw. Het vijfde paard is mijn eigen black beauty. Morris werd ook helemaal vrolijk van die kolossen. (Of was en nou toch gewoon z'n bal?)

Recht Tussen De Ogen, Recht In Het Hart

Hoorde laatst een leuke mop (dank je EvI!) over Nordic Walking: "Ik kan het al zo goed, ik mag al bijna zonder stokken!" Erg grappig. Vanwege de eenvoud. Tijdens een fietstochtje met F. in de Ardennen kwamen we net zo'n ogenschijnlijk eenvoudige grap tegen langs de kant van de weg. De prikkel dringt recht tussen je ogen je hart binnen. Behoorlijk tongue-in-cheek campagne met een bitterzoete nasmaak. 'Kijk mama, zonder gordel!' Helemaal raak. Helemaal goed. Die Belgen snappen hoe het werkt. (En ja, ze hebben ook de 'Kijk papa!'-variant.) Hoe we dat in Nederland doen? Na vele verantwoorde vergaderingen van grijze wijze commissies waarin zoveel tinten grijs vertegenwoordigd zijn dat elk ook maar enigszins gewaagd campagne-idee ofwel meteen wordt afgewezen, ofwel wordt ontdaan van scherpe randjes tot en met het laatste kleinste braampje, ofwel wordt gecombineerd met nog drie andere ideeën. En dan krijg je de veelzeggende slogan 'Gordels om, ook achterin.' afgesloten met de over-all campagne pay-off 'Veilig thuiskomen heb je zelf in de hand.' Oefff...

Bière Et Blubbèr

ATB-daagjes in Dinant. Bier en blubber in de Ardennen.

En zon. En goed gezelschap. Daar doen we het voor.

Zon, Zee En Zaligheid

Meestal gaan we naar Egmond aan Zee. Dus ja als we dan nu opeens op het strand van Callantsoog staan, dan is dat best wel even wennen voor Morris. En Tomas... Ze zijn extra alert op onverwachte zaken... Wat wil je ook, met zo'n verdrinkend mensfiguur... op een verkeersbord...? in zee...?! 

 Morris: "Hé Tomas, is dat een haaienvin daar in de branding?"

 Tomas: "Whaaah, SHARK! SHARK!! SHARK!!!"

Morris: "Nou dat viel mee gelukkig, achteraf, toch wel.

Maar kijk eens Tomas, zijn dit hier geen haaientanden, hier, in het zand?"

Nederlandsche Appelsienen

Op de zijkant van een sappak. Hoe komt zo'n tekst daar nou terecht. Ik zal het je zeggen. Junior copy krijgt een aantal kernwoorden op z'n bordje. 'Zorgvuldig', 'smaakvol', 'natuur', 'smaak', 'vers', 'lekker'. Hiervan mag jc in maximaal zoveel tekens iets vluchtig-fraais taalachtigs draaien. Hoofd copy heeft namelijk wel andere dingen aan z'n hoofd (Of geniet nog na van zijn meest recente creatie 'Retteketet naar Beter Bed') en laat het na om nog even te checken of de jc er een juicy verhaaltje uit heeft weten te persen. Ja en dan kan het zomaar zijn dat je op de zijkant van een sappak wordt gefêteerd op pure proza. "Of je nu sap van een appel, sinaasappel of ananas proeft, de smaak kan niet mis!"

Vaandalen

Wat moet je hier nu mee. Twee weken geleden een nummerplaat gestolen. Vorige week een fiets bij huis weg. En gisteren op klaarlichte dag mijn mooie zwart-groene oldskool wimpel van Texel uit de mast getrokken. Elke week iets. en nu worden we gebeld door een firma over totaalbeveiliging. Niet paranoïde worden Klaas! Nummerplaat is inmiddels gevonden, 200 meter verderop in de straat. Ingeleverd bij de gemeente die ons via een brief hierop attendeerde. Fiets is 200 meter verderop gevonden, net om 'n hoekje in een klein straatje, klaar om 's avonds ingeladen te worden. Voor deze vaan heb ik weinig hoop. Ik heb zelfs tot wel 400 meter verder gekeken of ik 'm als een vod in de struiken zag hangen. Ik mis 'm. Ik kijk erop uit vanaf m'n werkkamer en hij staat voor veel mooie herinneringen aan een prachtig eiland. S.H.I.T.! Ja, ik baal hier best van. "Klaas", spreek ik mezelf nu toe, "Het is natuurlijk maar een lap stof. Een verschenen lap stof." Hmmm, ja... Zit wat in. You can't steal a memory... Maar toch....

Meet Ze Monsta

Look! It's a Big Black Morris coming out of the swamp! Meneer moest en zou een enorme tak uit de moddersloot sleuren. De tak is breder dan de sloot zelf, maar voor Svartmans geen probleem. "Ik zie het juist als een uitdaging.", verzekerde hij mij later. De foto ademt een hele bijzondere sfeer uit, vind ik. Helemaal als je 'm groot bekijkt (als je er op klikt, zie je misschien wat ik bedoel). En het zonlicht op het groene kroos maakt dit sprookjesplaatje compleet. Een plaatje dat zou niet misstaan als scène op een storyboard van Lord of the Rings. My prrrecious dog...

Plaat Voor Je Kop

Bij ons in de buurt worden momenteel nummerplaten van auto's geschroefd. Ook P. is hiervan het slachtoffer geworden. Haar auto is nu door het leven getekend. Op de achterklep pronkt nog ietwat beschamend een geelglimmende kentekenplaat met zo'n kleine '1'. Niet leuk. Net als op mijn auto, ooit een kleine domper toen ik 'm als occasion zag, meteen een zinnetje van de lettercombinatie wilde maken en m'n oog verschrikt de '1' constateerde. Maar het kan altijd een plaatje erger. Zoals hier op de mooie grafheuvel van het Leeuwarder Bos. Er liggen stenen van driehonderd jaar oud. Respectloos is hier een steen losgewrikt en meegenomen. Geïnspireerd door een of ander huis & tuin programma degradeert de zerk tot decoratie in de achtertuin van een doorzonwoning? Wellicht als origineel blad van een unieke, zelfgemaakte  / gejatte outdoortafel? Of gewoon in het water gegooid, als een zeemansgraf voor een grafsteen? Wie doet zoiets? Zeker is dat hier geen nieuwe steen zal worden geplaatst. En al helemaal niet een steen met een kleine '1' rechtsboven. Kentekenplaten ontvreemden. Grafstenen oplichten. That's life...

Helaas, Maar Niet Voor Klaas

De Chef Polyether van een bekende stoffenzaak deed mij een bijzonder aanbod, getuige het opschrift van de bak met restanten polyether. Ik mocht gewoon een strookje meenemen omdat de Chef Polyether helaas niet dat kon levereen wat ik nodig had voor de restauratie van mijn xylofoon (2mm dik schuimrubber). Top, chef! Echt prachtig wervend artwork trouwens, op de zijkant van de schuimrubberrestjesdoos. Prachtig woord ook trouwens: schuimrubberrestjesdoos.

Havana Tom & The Pied Piper

Badend in het vroege zondagochtendzonlicht trekken Mo en To hun baantjes. Maar een hond van stand als Tomas combineert zijn sportieve exercities graag met zijn andere passie: sigaren roken. Echter, dan moet je niet vergeten je aansteker mee te nemen. Hier zwemt hij naar mij toe met de vraag of ik misschien een vuurtje heb voor zijn bolknak. Lichtelijk geïrriteerd kijkt Morris van afstand toe. Wat een show weer, denkt hij en dat brengt hem op een idee. Al ras speurt de hond stukken drijfhout op in de volste overtuiging dat hij hiervan, eenmaal weer thuis, in de shed een prachtige pijp kan snijden. Zal hij komende zondag eens laten zien wie hier de echte (land)heer en (bad)meester van de Jelsumer vaart is...

Neusje Neusje

"Sil, er springt een plukje uit je pruikje los."

"Grazie Angie, wat moet ik zonder jou? Puur retorisch uiteraard..."

Eindelijk...

Zo. Spul in de auto. Klaar voor de eerste van twee studiodagen met Stilton. De hele snarenzwik in de auto geladen want je weet 't maar nooit. We gaan morgen en volgende week vrijdag eerst voor 6 tot 9 nummers die we in de loop van augustus / september gaan finetunen en afmixen. Eind oktober nog een studioweekend gepland waarin we de oogst in onze muzikale fruitmand willen verdubbelen. Heb er vreselijk veel zin in en genoeg inspiratie om er morgen wat moois van te maken. 

Klik

Vraag naar een cliché over ruzietjes in relaties en mensen noemen al snel het tandpastadopjeconflict. De een vergeet stelselmatig het dopje op de tube te draaien, de ander doet dat altijd braaf (volgens zijn/haar eigen normen is dat inderdaad braaf) en ergert zich aan het lakse gedrag van de ander die zich van de prins(es) geen kwaad weet want straks heb je de tube immers toch weer nodig of welke andere plausibele redenering deze mans- of vrouwspersoon dan ook met frisse adem en overtuigingskracht weet aan te voeren. Aquafresh laat in het midden wie gelijk heeft en mengt zich niet in het tandpastadopjeconflict maar begrijpt wel hoe het werkt op het gebied van relationeel-mondhygiënale nazorg c.q. mondhygiënisch-relationele nazorg. En komt met een oplossing. Een oplossing waarmee naar verluidt wereldwijd al duizenden relaties zijn gered sinds het verschijnen van de verpakking enkele jaren geleden. Want wie niet eens even de moeite kan nemen om dit Aquafreshdopje na gebruik op deze Aquafreshtube te klikken, mag wel even goed bij zichzelf te rade gaan hoe het klikt op het relationele front. Hup, klikken die dop en rap een beetje! Wat krijgen we nou zeg! 

William It Was Really Something

Vrijdagavond in Asteriks, Blokhuispoort, William Seen's Transport Music. Dat was weer eens ouderwets genieten. Komt niet zo vaak voor dat je op de fiets naar een band kan die ook nog écht de moeite waard is. Hier klopt alles: mooie nummers met een flinke dosis 60's inspiratie, prachtige driestemmige zang, gedreven muzikante. En hoewel alle mannen een heel eigen, goeie uitstraling hebben, staat met WSTM toch echt een band te spelen. In het Fab Four t-shirt van baardmans links zie ik dan ook geen koketterie maar pure liefde voor de muziek en het spelen. Dit najaar verschijnt de cd van de heren, zoiets ving ik op. Die plaat van deze vier heren wordt ook FAB, dat weet ik zeker. ik kijk er naar uit.

Tandenstoker

Grommen en blaffen tegen een te dikke, te zware of te vastzittende boomstam. Dat is Morris in het bos. Uiteindelijk geeft hij het óf op, terwijl ik al 100 meter verder ben, óf hij krijgt het voor elkaar. Zoals deze trofee. De balk zat klem onder andere bal;ken maar Morris moest en zou 'm meenemen. Supertrots dat het hem uiteindelijk is gelukt, dat zie ik aan z'n hele manier van lopen. Paraderen is het meer. Dus complimenteer ik hem overdreven uitbundig met z'n prooi. Morris!!! Moooooooooooooooooooooooooooiiiiii!!!!  

Weme?

Da's lang geleden. De witte wormletters op het rode vlak. Kaarten vol plakte mijn moeder ermee. Bij ons thuis wemelde het van de Nieuwe Weme zegeltjes. Want Nieuwe Weme-zegeltjes waren geld waard: een volle spaarkaart leverde zomaar een gulden op en hoe meer volle kaarten er tegelijk werden ingeleverd, hoe hoger het bedrag per kaart verhoudingsgewijs werd. Ik had daar als kind wel wat mee, met die letters van Nieuwe Weme. Die N die subtiel overvloeide in de W die dus geen echte W was maar ook weer wel. Een rare naam vond ik het wel. Nieuwe Weme. Wat is nou een 'weme' en 'nieuwe weme' suggereert dat er ook oude weme's bestaan. Pas later hoorde ik dat het een achternaam is, net als Jansen. En nu blijkt dat een paar huizen verderop in mijn straat het NW-logo ooit in de top van een lantaarn is geplakt. Opeens viel mijn oog erop. Dat in het pand van de Hubo eerst een supermarkt zat, wist ik wel. Toen ik nog les had in de oude HTS, ook in de buurt, gingen we er in de pauze wel eens naar toe, koeken kopen of zo. Mijn geheugen had er trouwens wel een Spar van gemaakt. Want de supermarkt die ik uit nood bezoek in een andere plaats waar ik normaal gesproken nooit komt, of het nou in Frankrijk, België of Denemarken ligt, blijkt altijd een Spar. Nieuwe Weme. Van zo'n old skool logo word ik altijd een beetje vrolijk merk ik. Net als van het oude Wolters Noordhoff logo, ook zo bijzonder. De dag dat ik ontdekte dat tussen al die rechte en schuine streepjes de letters W en N zich schuil hielden! Wow! Geniaal! Dat kon ik natuurlijk ook en meteen plagieerde het Klaas-ventje er lustig op los met zijn initialen KVL getekend in de WN-stijl. Old skool rules...