The Horses Are On The Tråck

Wat doe je met restanten van een oorlog? Sporen onverteerbaar houden omdat die oorlog zelf ook onverteerbaar is (of in ieder geval hebben we met z'n allen een trage spijsvertering op dat vlak). Hek eromheen? Museum oprichten? In Blåvand hebben ze het anders gedaan. Vier van een serie WOII-bunkers zijn voorzien van enorme plaatstalen paardenhoofden en staarten. Een prachtig gezicht en een prachtige oplossing. Niet zwaarder maken dan het is, maar met een positieve, bijna humoristische touch de geschiedenis een plek geven in vandaag. En exact achter de kont van het paard een reeks golfbrekers plaatsen. Geeft ook weer een heel ander idee. Die paarden hebben schijt aan het verleden en kijken naar de horizon. Naar nieuw. Het vijfde paard is mijn eigen black beauty. Morris werd ook helemaal vrolijk van die kolossen. (Of was en nou toch gewoon z'n bal?)

Recht Tussen De Ogen, Recht In Het Hart

Hoorde laatst een leuke mop (dank je EvI!) over Nordic Walking: "Ik kan het al zo goed, ik mag al bijna zonder stokken!" Erg grappig. Vanwege de eenvoud. Tijdens een fietstochtje met F. in de Ardennen kwamen we net zo'n ogenschijnlijk eenvoudige grap tegen langs de kant van de weg. De prikkel dringt recht tussen je ogen je hart binnen. Behoorlijk tongue-in-cheek campagne met een bitterzoete nasmaak. 'Kijk mama, zonder gordel!' Helemaal raak. Helemaal goed. Die Belgen snappen hoe het werkt. (En ja, ze hebben ook de 'Kijk papa!'-variant.) Hoe we dat in Nederland doen? Na vele verantwoorde vergaderingen van grijze wijze commissies waarin zoveel tinten grijs vertegenwoordigd zijn dat elk ook maar enigszins gewaagd campagne-idee ofwel meteen wordt afgewezen, ofwel wordt ontdaan van scherpe randjes tot en met het laatste kleinste braampje, ofwel wordt gecombineerd met nog drie andere ideeën. En dan krijg je de veelzeggende slogan 'Gordels om, ook achterin.' afgesloten met de over-all campagne pay-off 'Veilig thuiskomen heb je zelf in de hand.' Oefff...

Bière Et Blubbèr

ATB-daagjes in Dinant. Bier en blubber in de Ardennen.

En zon. En goed gezelschap. Daar doen we het voor.

What's The Story Morning Morris

Zaterdagochtend 07.00 uur bij het Leeuwarder Bos. We vieren de vakantie en halen alles uit de dag, het weekend en de komende weken. Het kan zo maar eens zijn dat dit blogje de komende weken in sluimerstand zal staan. Want dit wordt een vakantie dat de computer voor de verandering vaker uit dan aan zal staan... 

Fawlty Campings (A.K.A. Leve De Online Vertaalprogramma's)

Op zoek naar een camping in Denemarken kwam ik deze beschrijving tegen. Je krijgt écht zin om je haringen daar in de grond te slaan...  (Tip: helemaal uitlezen, het blijft leuk)


Slechts 400 meter na de plantage ziet er de mooiste uitzichten van het geluid, waar u kunt zien aan Zweden (Kullen). Square heeft 360 eenheden met goed leren voorwaarden. Het gebied was vroeger een kwekerij en overblijfselen uit het verleden vandaag in de vorm van de vele mooie en bijzondere bomen en struiken. Niet in het minst zijn onze grote en prachtige Rhodedendron, beschikbaar in verschillende locaties in het plein.


Een mini-beroerte, het is ook mogelijk. U kunt eenvoudig risico wordt gewekt in de ochtend van de rijke vogel leven die zich in en rond het plein. Of kijk een hert / doe vrije teugel in aanvulling op de velden. 
 
De site 2 faciliteit gebouwen zijn slecht, familie en gehandicapten kamers, toiletten, keukens, puslerum, was-en outdoor keuken met eet ruimte en gelegenheid voor het herstel van de nyfangede vis.

Vaststelling van de winkelwagen: de oprichting van caravans, campers en of tent is 3 meter brandregel. Geef alstublieft ga maar eens een maximum van 3 tot 4 meter van de dichtstbijzijnde auto en 0,5 tot 1 meter van de bomen, heggen en struiken.

Bij het meer zijn opgezet tafels en banken, zodat u kunt genieten van zijn lunch met meer eenden, het is een zeer vermakelijke ervaring.
 
Honden zijn welkom op de site en een wandeling in de boomgaard is een puur paradijs voor zowel eigenaar en hond. Op de site, honden worden gehouden in de lijn, maar de hele boomgaard is gratis voor honden, dus heb een snack met uw hond, dus het zal weer thuis.

Winkelen is een hoop. In de ruimte is er een kleine supermarkt, die ook vers brood.

Honden moeten altijd worden gehouden aan de leiband, hoe zoet en goed opgeleid zijn. Wandeling zal plaatsvinden buiten het plein. Als ongelukken gebeuren, dus kom na uw hond!

Wees zoet te houden een oogje op uw kinderen. 

Was de kleren en dergelijke. altijd moet worden in de wasserij. Dit is niet toegestaan om door te spoelen de site van de toiletten. Het is ook niet toegestaan om warm wateren in de toiletten. Gebruik het reinigen borstel! 

Doctor Tel. 48 25 00 41, 16-08.00 weekdagen en het weekend en op feestdagen de hele dag. Tandartshorloge Noord Tel. 70 25 00 41.

Als mag het gedaan eend. Mij dode hartstreke gezelig!!!! 

Vakbroeders (A.K.A. Ho Ho! Eerst Naar Furfooz!)

Vorige week 'n paar dagen gespijbeld van m'n werk bij KLAAS!. Laat de baas 't niet merken. Donderdag met vakbroeder annex vriend F. richting Ardennen koersen met als  vertrekpunten Niks-Moet en Alles-Mag. Deze gezonde instelling blijkt zich als vanzelf te ontvouwen tot een onuitgesproken plan van vier dagen biken en bieren onder een geweldige Waalse zomerzon. Overnachten doen de vakbroeders in een voormalig klooster met uitzicht op La Meuse en een meer dan honderd jaar oud tegelpatroon op de vloer dat een dikke halve eeuw nogal populair was in sommige delen van Europa. Ach, we walsen er gewoon overheen. Relaxen gaat hier verslavend goed met een mooi glas Leffe Blond c.q. Applebocq c.q. cognac. Gemene colletjes bedwingen blijken we ook te kunnen. Gewoon 'n kwestie van keihard beuken op onze Giant en Cube. En net als we er goed doorheen zitten is daar  de Lesse. Afkoelen terwijl we de rivier doorkruisen met de fiets op de rug. Terug bij het klooster sluiten we elke dag waardig af met goeie gesprekken in de loungebanken van het terras met bier en bijgeserveerde zoutjes die volgens strategie van de bar om nog meer bier vragen. Als avondgebed kiezen we voor een volle slaapmuts Jägermeister op de hotelkamer. Paul Weller wil ons wel in slaap zingen. Zodat we de volgende dag een brand new start maken en vol energie het ontbijt wegwerken dat na ongeveer elk gepakte broodje en sapje weer keurig wordt aangevuld door veruit de charmantste dame onder het kloosterpersoneel. Een dubieuze eer die haar al snel ten deel kan vallen aangezien ze de enige Française of Walloonse is temidden van haar onvermengde Vlaams ogende collegae. Medewerkers die overigens zeer enthousiast en voorkomend zijn in hun nog geen twee maanden geleden geopende en nu al volgeboekte homovriendelijke hotel. Onze break blijkt uiteindelijk vier dagen moeiteloos schakelen tussen de verschillende kanten  die we allebei rijk blijken en met elkaar kunnen delen. Tussen reclamevakidioten en serieuze veertigers met hun midlife filosofieën. Tussen muziekfreaks en gelegenheidsalcoholisten. Tussen ATB-beulen en melige pubers. En vervolgens weer tussen melige pubers en vakidioten die, met het vals plat nog in de benen en de tong op het hete asfalt, een geweldige promotiecampagne bedenken voor misschien wel het saaiste gehucht in de Ardennen: Ho Ho! Eerst naar Furfooz!

F. bij de rotonde van Furfooz waar als het aan ons ligt binnenkort een fijn terras zal verrijzen.

De twee ech-wel hetero's voelen zich als gasten helemaal thuis bij het kersverse, volgens de website homovriendelijke, hotel dat in een voormalig klooster is gevestigd.

DoodMoe

Honderden volgers reageerden teleurgesteld op mijn blog over mijn Texelavonturen dat ze mijn tent nu nog niet konden zien. Nog meer honderden vroegen zich af of Morris nou niet ontzettend moe werd van aldoor maar rennen in bosch en duin. Ja en dan kom ik deze enthousiastelingen graag tegemoet met nog een paar kiekjes.

Morris uitgeteld na kilometers balletjes apporteren.

Elke afstand die ik afleg, loopt, rent en draaft hij minstens drie keer.

Nieuwe tent, met zijschermen, luifel en waakhond.

Lekker strak achterwerk van de Goudplevier, met waakhond.

Texcellent

Woensdagavond de half 7 boot naar Texel genomen, zondagochtend de extra afvaart van half 11 terug. Vier kille avonden en ijskoude nachten, geweldig! De waterbak van Morris bewijst het. En ook: drie volle dagen eilandse rust, puur hondegeluk en ongegeneerd verdwijnen in boeken. Onder andere een inhaalslag gemaakt met Reve's De Avonden. Dit fenomeen lokte me nooit zo erg, maar na een artikel over opgroeien in de literatuur over o.a. TW"S Joe Speedboot, WFH's Donkere Kamer van Damokles en Nescio's Titaantjes wilde ik deze boeken wel een vergelijkend warenonderzoek onderwerpen, vooral tussen Hermans en Reve, twee van de grote drie naar men zegt. (Nescio wacht nog op me.) Bovendien: Hij was een jongen van 23 toen hij z'n debuut schreef, toch iets om in het achterhoofd te houden onder het lezen. Ook leek het me wel een uitdaging om te kijken waarin minder gebeurt: op de avonden van Reve of tijdens de Texelse dagen van Klaas. Nou, dat spande erom, kan ik zeggen. Waarover later meer.

De Avonden volgens Morris

Joe Speedboat volgens Morris

Een Dagje Naar Het Strand volgens Morris

De IJsdragers volgens Morris

Hallo Wallander

Na zoveel jaar weer ligt er sinds gisteren weer een nieuw boek uit de Wallander reeks in de winkels, de tiende en laatste naar het schijnt. Lekker Scandinavisch vakantieleesvoer. Relaxt Zweeds sfeertje, perfect voor een ontspannen zwem/lees/sauna/slaapweekje aan het Kattegat. Als dat zou kunnen...

Cymru II

Heimwee. Ik wil terug. Meer van die luchten, bergen en ontberingen. En dat gaat gebeuren. Wanneer? Geen idee. Eerst maar weer hard werken om dan weer verdiend te mogen afkicken in de Welsh Mountains. Ik gok ergens voorjaar 2010. Wie het weet mag het zeggen.

Back From Wales

Gisteravond laat terug gekomen uit Wales. Wat een land! Geweldig! Wandelverslagen volgen asap. Hier de aftrap met een telefoonfoto van ons hemels plekje tussen de schapen met uitzicht op de Snowdon.

The Welsh Incident [Part 1]

by Robert Graves

(To be read in a good Welsh accent, as my English teacher used to say with a big smile hidden in his beard)

"But that was nothing to what things came out
From the sea-caves of Criccieth yonder."
"What were they? Mermaids? dragons? ghosts?"
"Nothing at all of any things like that."
"What were they, then?"
"All sorts of queer things,
Things never seen or heard or written about,
Very strange, un-Welsh, utterly peculiar
Things. Oh solid enough they seemed to touch,
Had anyone dared it. Marvellous creation,
All various shapes and sizes, and no sizes,
All new, each perfectly unlike his neighbour.
Though all came moving slowly out together."
"Describe just one of them."
"I am unable."
"What were their colours?"
"Mostly nameless colours
Colours you would like to see; but one was puce
Or perhaps more like crimson, but not purplish
Some had no colour."
"Tell me, had they legs?"
"Not a leg nor foot among them that I saw."
"But did these things come out in any order?"
What o'clock was it? What was the day of the week?
Who else was present? How was the weather?"
"I was coming to that. It was half past three
On Easter Tuesday last. The sun was shining.
The Harlech Silver Band played Marchog Iesu
On thirty-seven shimmering instruments,
Collecting for Caernarvon's (Fever) Hospital Fund.
The populations of Pwllheli, Criccieth,
Portmadoc, Borth, Tremadoc, Penrhyndeudraeth,
Were all assembled. Criccieth's mayor addressed them
First in good Welsh and then in fluent English.
Twisting his fingers in his chain of office,
Welcoming the things. They came out on the sand,
Not keeping time to the band, moving seaward
Silently at a snail's pace. But at last
The most odd, indescribable thing of all,
Which hardly one man there could see for wonder,
Did something recognizably a something."
"Well what?"
"It made a noise."
"A frightening noise?"
"No, no."
"A musical noise? A noise of scuffling?"
"No, but a very loud, respectable noise -
Like groaning to oneself on Sunday morning
In chapel, close before the second psalm."
"What did the mayor do?"

"I was coming to that."

There Goes My Hero

Heb ik al verteld over mijn ontmoeting met die bekende Nederlander, enkele weken geleden? Wij, Maarten en ik, delen een voorliefde voor Neerlands minst gewaardeerde dan wel meest onderschatte Waddeneiland. Ook vertoeven wij beiden van alle strandpaviljoens het liefst op het terras van dat ene paviljoen waar de sympathieke eigenares nog de moeite neemt de broodjes die zij rond lunchtijd op bestelling uitserveert zelf te bakken. Goedkeurend knikken wij dezelfde uitbater toe om haar principiële houding inzake haar weigering om met een in blik en glas opgesloten Hollandse groente- en fruitoogst haar voortreffelijke kookkunsten te ondergraven. O welk een genot ervaren wij wanneer wij ons onder een parasol met vrolijke reclame-uitingen neervlijen in een stoel met rotanzitting aan een zanderig tafeltje om aldaar ons favoriete boek van dat moment ter hand te nemen en onder het genot van een caffe doppio hier in weg te dromen, af en toe plezierig opschrikkend door de schaduw van een overvliegende kokmeeuw of de vriendelijke stem van de serveerster die in haar beste Duits de bestelling van net aangekomen en nabij ons plaatsnemende gasten opneemt. De doppio wordt min of meer synchroon op beide tafeltjes afgelost door een Dubbel die op zijn beurt frequent vergezeld gaat van een warme balvormige, krokante bittergarnituur. Vergeef me, ik dwaal af, ik liet me even gaan.

Heb ik al verteld over mijn constatering dat mijn bekende Nederlander, die ik overigens, ondanks of misschien wel juist door zijn prettig-cynische commentaar en dito stem, een zeer warm hart toe draag, heel gewoon is? En terwijl zijn kritische ogen al pionierend treinen over de regels van een omvangrijk boek, gaan ook zijn tien geboden op verkenning. Al heb ik het idee dat het te ontginnen terrein inmiddels toch al een zekere mate van bekendheid heeft gegenereerd bij de linker index en cs. Ach ja, we're all human.

There goes my hero... Watch him as he goes...

Holiday Song

Nog een paar dagen werken en ondertussen tel ik al af voor de autorit naar DK. En dit nummer zal weer schallen door de speakers. Wat blijft dit toch een geweldige plaat, de laatste van Doves. Hier een mooie live opname tijdens Jools een paar maanden geleden.

It Looks Like A Duck... It Smells Like A Duck...

It looks like a duck, it smells like a duck, so it must be a duck. Iets van die aard zal er in het koppie van Morris om gaan. De dummyfazant is a tijden favoriet, dus gister heb ik er maar een nieuw speeltje bij gehaald voor op vakantie. Met de dummyeend hebben hond en baas straks vast een hoop lol in Denemarken, want ik heb echt zin om te trainen en de steadyness er weer wat beter in te krijgen. De rubbergeur van de eend gaat er door gebruik vanzelf van af, maar om ze nog wat echter te doen lijken, laat ik de dummies een paar dagen overnachten in een plastic zak. Beide apart gewikkeld in een vochtige doek en elk besprenkeld met hun eigen, bijpassende eau de toilette. Lekker smoren in de tas en dan kan het feest beginnen.

Have You Got A Light Boy

Skol! Afgelopen vrije dagen nuttig besteed. Wat verlichting in de tuin gefabriceerd. Extra elektrische bedrading erbij aangelegd in het tuinhuis voor twee buitenlampen en 30 meter braderieverlichting - bij gebrek aan een beter woord. Het ene kantelraam ook eindelijk van een slotje en een valketting voorzien zodat het nu ook echt kan kantelen. En mijn rechterhand van een nieuw litteken voorzien dankzij een scherpe braam aan een valijzer bij het andere tuinhuisraam. En dat geknutsel ging zeer relaxt onder de Zweedse klanken van Kent. Jawel. Zweeds. Ahum. Nou meende ik toch echt dat Kent en Kashmir beide Deense bands waren. Maar al luisterend naar de niet-Engelse versies van de band viel me de krachtige 'r' op in de uitspraak van de zanger. Niet bepaald Deens want dat klinkt meer alsof ze de 'r' niet kunnen zeggen. Dus toch maar even checken en ja hoor: av Sverige. Nou ja, they're all Vikings zullen we maar zeggen. 

Een knus plekje wordt het zo langzamerhand.

Cursus Deens In 10 CD's

VIBORG 1 mei 2009 - Terwijl dochterlief geduldig wachtte op haar Big Star heb ik behalve het zonnige terras natuurlijk ook even het winkelcentrum verkend. een soort mini-Hoog Catherijne. En daar in de plaatselijke Free Record Shop vond ik ergens in een hoekje een boxset van de Deense band Kent. Eind vorige eeuw, begin dit millennium, draaide ik regelmatig hun Engelstalige cd's Isola en Hagnesta Hill. Ik wist dat de band daarvóór in haar moerstaal zong, wat ik niet wist was dat de cd's die ik had destijds óók in het Deens waren opgenomen. De boxset bevatte tien cd's met het complete oeuvre van de band van 1991 tot 2008, alles in het Deens, ja ook de twee platen die ik al had. Da's natuurlijk erg leuk om te vergelijken. Twijfel twijfel... Kopen of niet... Wel heel leuk... Maar ja, hoe vaak draaide ik Kent nu nog... Niet vaak... Maar wél leuk... Afijn, je kent die gevoelens vast wel. Ik gaf mezelf een uurtje bedenktijd en zette de box terug. (Nooit doen! Bij twijfel altijd kopen!) Want kennelijk had ik weer nieuw leven in dat winkelhoekje gebracht en zweefden er nu kleine Kent-partikels door de lucht. Recht op de nøs af van een fån. Terwijl ik een ommetje maakte. En ja hoor! Eenmaal terug in de winkel was 'ze box gone'. Navraag bij de kassa bevestigde mijn vermoeden: net verkocht en niet meer te krijgen. Althans, lastig. En zeker niet voor dat mooie bedrag van, omgerekend, 47 euro. Grrrrrrr! Thuisgekomen dacht ik: toch eens kijken of Ome Bol 'm ook heeft. Had ie wel. Levertijd drie à vier weken. Nou en dan weet je het wel. Na drie weken krijg je een mailtje dat 'het door u gewenste artikel helaas niet langer leverbaar is'. Toch proberen! En vandaag zat ie in de bus. Mijn cursus Deens in 10 cd's. 'Vapen & Ammunition', 'Du & Jag Döden', 'The Hjärta & Smärta EP', 'Tillbaka Till Samtiden' en meer van die dingen. Dus hier op 6-b kijk ik dit weekend Pinkpop en vier ik ondertussen mijn eigen kleine Roskilde festivalletje met Kent. 

Tommy, Cees en Stine

Waar de reis deze zomer naar toe gaat, nog geen idee. Wel weet ik wie mij ongeacht de vakantiebestemming in ieder geval willen vergezellen. Af en toe schaf ik een boek aan waarmee ik een vakantierantsoen aanleg. De stapel groeit langzaam tot een ongelezen bouwwerk waarin ik nu al zo graag wil rondneuzen maar wat ik mezelf ten strengste verboden heb. Voor wat dat waard is natuurlijk, want in de meivakantie heb ik de eerste verdieping met 's Nachts komen de vossen en De wandelaar domweg gekraakt en meegenomen naar Texel.

Ik kijk echt uit naar de dit weekend verschenen roman Caesarion van Tommy Wieringa en Een zeker onbehagen van Nico Keuning, de biografie over Bob den Uijl. Meer Nooteboom ook en een verse Bernlef. Om af en toe wat in te bladeren de verzameling Nederlandse kinderpoëzie door de eeuwen heen, bijeengezocht door Komrij. Over Dokter Jazz van Stine Jensen heb ik in Kunststof op Radio 1 vorige week veel gehoord. Het interview met deze Deens-Nederlandse schrijfster was genoeg om het boek blindelings te kopen. Het deels op waarheid gebaseerd verhaal speelt zich af in de vijftiger jaren en gaat over haar oom die behalve een uitstekend musicus ook zeer vaardig was in het herstellen van maagdevliezen van Arabische aspirant-bruiden, ergens in een ziekenhuis aan de Sont.  Wel veel óver gelezen maar nog nooit echt gelezen: Strindbergs Inferno. Niet een boek om mee te eindigen volgens mij, dus ik móét mijn literatuurbolwerk nog iets hoger bouwen, vrees ik. (Slap excuus om nog een keer verlekkerd rond te neuzen en een flinke stapel mee naar de kassa te slepen.)

Ben benieuwd wat ik na deze zomer tussen de pagina's vind: grijs schelpengruis uit de Noordzee, fijn slijpsel van Scandinavisch kiezelstranden, lichtgeel Canarisch stuifzand...

Almost Famous In Danmark

Het speedtripje naar Viborg twee weken geleden heeft nog een leuk staartje gekregen. De plaatselijke huis-aan-huis kranten Viborg Nyt en Vibor Volkeblad werden ons toegestuurd door de manager van Sct Mattias Centret. Met in beide uitgaven een artikel over die vijftien jarige Nicolai fan uit Nederland die met haar vader ruim 7 uur reed voor een optreden van een half uur. Klik ook even op de foto's voor de details en de onderschriften. 

    Juul van Leggelo fra Holland holder her i hånd med sit idol Nicolai