Now This Is What I Call Hmmmmm

Als je als man 'een bepaalde leeftijd' hebt bereikt dan kun je natuurlijk the green opzoeken en een balletje gaan slaan. Of je gaat je motorrijbewijs halen. Hmmm, waarom trekt me dat nou total niet aan... Nou, in de eerste plaats -zeg jij als blogvolger dan- omdat je die 'bepaalde leeftijd' nog niet hebt. (Dank u.) En ten tweede -denk ik dan- omdat ik veel meer zin heb om mijn schaarse vrije tijd op te maken aan dingen waar ik weer een kick van krijg. Gitaar om, nummers schrijven. Record & Play. Oude snaren, half verrotte snoeren en effectpedaal in de grijze container, let's get some New Gear! En daar hoort ook een bescheiden amp bij. Want dat 10 Watt transistordingetje die ik inmiddels 31 jaar heb en niet stuk te krijgen is, mag ook wel eens met pensioen. De plaatselijke store was zo aardig me twee op proef mee te geven zodat ik thuis in alle rust er lekker mee kan prutsen welke nou het mooist klinkt. Wat een feest, ik voel me net een jarig jochie van 10.

CopyRight Vs CopyLeft

Heb vanavond flink kunnen en moeten doorwerken. Rond elf uur nog even op zoek naar een uurtje ontspanning. Kroop even voor de tv en viel midden in Het Uur Van De Wolf. Over auteursrechten door de jaren heen. Over het straffeloos op schrift mogen citeren van andere schrijvers, levende en dode, mits de naam er bij vermeld staat. Over het illegaal citeren van beelden, met of zonder vermelding van de maker. Over Metallica die elke Metallica-downloader voor de rechter zou willen dagen vanwege het stelen van hun intellectueel eigendom. Over Disney die in Amerika ongeveer elke lokaal kinderdagverblijf aanklaagt wanneer juf Mickey Mouse op de muur van het gebouw heeft geschilderd. Over Girl Talk, dé mash (mix) artiest die in elk nieuw nummer zoveel minuscule 0,125 seconde tellende samples van ontelbare songs van grote namen versleutelt dat hij voor elke song gemiddeld € 266.000,- euro aan rechten zou moeten betalen. Over het Happy Birthday riedeltje dat ooit in achttienhonderd zoveel door twee zussen is gecomponeerd maar nu eigendom is van Warner Chappel en dit roversnest elk jaar 30 miljoen dollar aan royalties oplevert. Over de nieuwe wet die mogelijk maakt auteursrechten te claimen op levende natuur, zoals bijzondere planten of dieren. (Hmmm, wie zal ik eens kopen, of wie gaat mij straks kopen en vanaf dat moment gratis geld vangen voor elk idee dat ik bedenk...) Met succes kon een 'slimme' ondernemer zich in ieder geval al de trotse eigenaar noemen van een Zuid-Amerikaanse medicinale plant, waardoor de plaatselijke bevolking opeens illegaal bezig is als ze diezelfde plant gebruiken op een manier zoals ze al generaties lang doen. Gekker moet het toch niet worden, kun je Geert Wilders regelmatig horen zeggen (vast niet over dit onderwerp trouwens) en voor deze ene keer citeer ik hem graag (al sample ik zijn woorden voor heel andere doeleinden dan hij ze doorgaans gebruikt) want waar gaat het nog over beste mensen. Wat een angst voor gebrek aan eigen creativiteit, die oneindige drang tot beschermen wat niet beschermd kan worden. Radiohead deed het enkele jaren al mooi door weg te lopen bij EMI en hun album In Rainbows op internet aan te bieden, letterlijk voor wat de gek er voor geeft. Een fan samplede het complete album uit eerbetoon, zette het ook op internet en kreeg binnen een week een vette claim aan de broek van EMI. Totdat Radiohead het platenlabel terugfloot en vervolgens de complete open bestanden van alle opnames van In Rainbows op internet plaatste zodat iedereen z'n eigen ideale Radiohead plaat kan mixen. Vertrouwen in je eigen creativiteit, heet zoiets volgens mij. Om een lang verhaal kort te maken: check uitzending gemist (of is dat alleen kijkcijfer-kino?) en kijk anderhalf uur naar Het Uur Van De Wolf van woensdag 25 november 2009. Met excuses trouwens voor deze enorme lap tekst. Ik moest het even van me af bloggen.

Muziekvrinden Warming Up

Music action speaks louder than words. Acteur gaat op in z'n banjospel. Prachtig dat verbeten bekkie van SM. Kanshebber voor aanstaande donderdagavond, vooral dit nummer.

Wham Bam Thank You Bram

Zo fijn: lekker uitwaaien met de honden, er ontstaat weer ruimte in m'n hoofd. En opeens was hij daar na jaren weer in m'n gedachten. It hurts with a pain down to my bone zo mooi deze dertig jaar oude powerpopsong. Gaan we de komende tijd nog heel vaak horen...

Honest Advertising

Reclame is bedrog hoor je vaak. Als vakgek ben ik het daar niet mee eens. Natuurlijk wordt er met een hoop onzin onzin aan de man gebracht. Maar er is ook een ander slag reclamemensen. Ik ga er van uit dat ik me tot dit deel van the advertising world mag rekenen. Dat wij geen roepende in de woestijn zijn, bewijst deze reclamezuil van Tinq maar weer eens. Zie de dieselprijs: uw voordeel 0,0 cent. Eerlijk toch!

Voor F.

Stoppen met doorgaan is de eerste stap naar vernieuwing...

Barbe Bleue

Over sprookjes gesproken. Dit was er pas een. Mooie kleuren, feeërieke omgeving, vervreemdende personages... het bekende blauwbaard in deze film verteld en gecensureerd door twee kleine zusjes die het verhaal een beetje aanpassen aan hun eigen fantasie en gevoel voor een mooi einde. Best een leuke film als tussendoortje maar als laatste film van het festival (voor mij dan) wat minder geslaagd.

Alles Stroomt

Voorpremière van een nieuwe Nederlandse film. Die moet ik nog maar eens een keer zien, maar dan met m'n dochters. Over loslaten van je 'volwassen' kind en het loskomen van je ouder. Zeer de moeite waard, niet in de laatste plaats door een van de hoofdpersonen, moeder Aleid, geweldig neergezet door Anneke Blok. Heb ik nog zin dan pik ik straks nog even een laatste film mee 'Barbe Bleue'. Maar er moet ook nog gewerkt worden vóór morgen...

Sauna + März

Niet bepaald een publieksfavoriet, deze Zweeds-Russische film Sauna. Heftig, vreemd en eigenlijk best wel onbegrijpelijk verhaal over het vaststellen van de officiële grens tussen Zweden en Rusland door een onafhankelijke commissie van Zweden en Russen, zo'n vijfhonderd jaar geleden. De grens lijkt geschreven te worden in bloed maar de zuiverende werking van een eeuwenoude bijzondere sauna in het midden van een moeras wast alle moorden en andere zonden weg. Het klinkt misschien wat horrorachtig maar dat was het niet echt. Een zwart sprookje is denk ik een betere bewoording. Sauna maakte mijn zondagochtend in ieder geval wel bijzonder. Na een kleine koffiepauze door naar März, een film over een Oostenrijks dorpje dat het leven weer moeizaam oppakt na een totaal onverwachte gezamenlijke zelfmoord van drie vrienden, begin-twintigers. Klinkt zwaar en depri en toch viel dat erg mee doordat het zeer ongedwongen en natuurlijk werd gespeeld. Wel iets om nog eens over na te denken. Hoe ga je om met het feit als je kind eerder dood gaat dan jij.

Meteen na afloop van deze film werd de film 'praktijk' voor mij toen ik een docent van de middelbare school tegen het lijf liep. Ik heb 'm altijd erg gemogen. Hij vertelde over zijn oudste dochter die enkele jaren geleden na een ernstige ziekte is overleden. Destijds zat ik in de brugklas. Heb haar als baby nog op schoot gehad, wat veel indruk op me heeft gemaakt. Net als haar naam: Mei. Mei en März, flitste het door me heen toen mijn oud-docent het vertelde. Bizarre ochtend.

The Other Bank

Nog zo'n typische filmhuisfilm gezien. Uit Georgië/Kazachstan. Tocht van een twaalfjarige jongen door de vijandelijke gebieden in het oosten. Waar het vijandig is hangt af van je afkomst uiteraard: kom je uit Georgië, uit Abchazië of 'gewoon' uit Rusland. Tedo komt er op pijnlijke wijze achter hoe het voor hem zit in het verscheurde land. Volgende film maar weer wat vrolijker. Op het programma zaterdag o.a. 'J'ai toujours reve d'etre un gangster' en 'Katalin Varga'.

North

Noors juweeltje uit 2009. Blindelings zien als ie weer langs komt. Goeie personages. Geweldige dialogen. Man -beroep: loser, drinkebroer, underachiever en skiliftbediende- laat z'n rotleventje achter zich en trekt met z'n sneeuwscooter naar het hoge noorden van Noorwegen, waar hij nog een zoontje schijnt te hebben. Een soort The Straight Story van Lynch, maar dan met humor. Want de gasten die hij onderweg ontmoet leveren bijzonder komische gesprekken op.

Flammen Og Citronen

De duurste Deense speelfilm ooit, las ik in een persberichtje. Kan best, in ieder geval hebben ze het geld goed besteed want deze film neemt je op een gestyleerd-stoere manier mee naar het Deense verzet in het laatste WO II jaar. Ben benieuwd wat Geert Mak er van vond. Ik zag 'm tenminste na afloop van de film ergens voor mij het gangetje uitlopen. Hoe Mak verdween uit de Aegon-zaal zeg maar.

Native Dancer

Ik loop dus achter met m'n berichtjes. Dit was vrijdagochtend. Als er binnen twee minuten al een schaap wordt geslacht en het bloed ritueel wordt gegoten over een naakte vrouw, denk ik eerst, zittend in het donker: ja hoor weer zo'n moeilijke Russische film. Toch even doorbijten maar. En met succes want de sfeerbeelden maken veel goed. Hoe een sjamaan op haar heilige grond wonderen verricht en hoe een nieuwe generatie de grond liever gebruikt als locatie voor een benzinepomp, disco en casino. Hmm, als ik dit zo terug lees, vermoed ik dat ik mijn blogvolgers nog niet overtuigd heb... En toch: heel mooi hoor!

Country Wedding

Country Wedding. Beetje in Dogma stijl gemaakt. Voor de liefhebbers dus. Waaronder ik. Met een aantal erg grappig dialogen en scènes, waaronder een ontmoeting van oma met een leeftijdgenoot op een autokerkhof. En een rondje IJsland op de koop toe maakt de film sowieso de moeit waard.

Vacas

Vanochtend begonnen met Cold Lunch maar door een technische storing moest deze veelbelovende Noorse film (wat een geweldige eerste vijf minuten - hoe reageert iemand als hij met z'n dronken kop net iemand heeft aangereden!) na een kwartier worden afgebroken. Hoop dat ie nog een keer komt op een tijdstip dat ik niet bij een andere film begon. Snel overgestapt naar Intimidades de Shakespeare y Victor Hugo maar na drie kwartier besloot ik de tijd tot m'n volgende topper beter met een paar koppen koffie in de foyer kon doorbrengen. Half twaalf vanochtend dus op naar de Aegon zaal voor Vacas, een Spaanse film uit 1992. Een juweeltje. Google maar eens op internet. Heel puur en ruw gefilmd en toch ook heel zacht, met van die mooie lange natuurshots die je in de tv afleveringen van Pippi Langkous ook ziet. Straks naar een IJslandse film, Country Wedding. Vanavond helaas geen film voor mij maar vergaderen. Ik hoop het morgen dubbel en dwars in te halen.

Fishy

Scandi movies zijn voor mij nooit een verkeurde keuze. Ook deze film, Fishy, ademt weer zo'n heerlijke sfeer uit. Naturel tot en met de truitjes en sokken. Goeie koppen, goed gespeeld. Qua beleving zou het zo een vervolg op Fuckin Amal (met rondjes op de a) kunnen zijn. Verder gezien gisteravond op de openingsavond: Autumn Ball een zwartgallige Letse film maar wel weer heel mooi gefilmd en goede soundtrack. Alleen jammer van al die onsympathiek ogende koppen...

BuitenBorrel

Vroeg donker. Nadeel ervan is dat het honden uitlaten aan het eind van de middag wat minder afwisselend wordt. Een leuke oefening met wat dummy's is met daglicht namelijk wel zo handig. Voordeel ervan is dat je niet zoals in de zomer heel lang hoeft te wachten om wat effect te krijgen van een vuurtje en lichtjes in de tuin. Zoals gisteren. We hebben heerlijk geborreld in de tuin met wijn, stokbrood, allerlei zelfgebakken quiches en aangenaam gezelschap. Af en toe een spatje regen? No problemo. Méér van zulke zaterdagen!

2x Voor De Bijl

Hoe serieus moet je jezelf nemen als je in één week twee principes overboord gooit? Geen chocola meer nuttigen, ik heb het dik tien maanden volgehouden. Ooit al eens meer dan twee jaar trouwens. Maar onlangs ging het mis en eigenlijk wilde ik dat misschien ook wel. Raar he. En ja, het was best lekker.

Nog zoiets: ik heb me jaren gered met de routeplanner van de anwb site. Navigatie in de auto? Nah! Nóg een apparaat erbij. Nóg een gebruiksaanwijzing. Nóg iets wat ook weer stuk kan gaan en vast ook stuk zál gaan. En toen opeens was ik om. Het gebeurde laatst op de A4 die er rücksichtslos mee op hield. Daar ging ik, gedwongen van de A4 af, met naast mij een papieren A4, 's ochtends nog vers gelaserprint van anwb.nl. Met één wegomleidingbord tot papier maché gepromoveerd. Mijn veel te oude, gescheurde Falk plan kaart, die ik voor mezelf nog steeds Rudi Falkenhagen plan noem, bood maar ten dele uitkomst. Achteraf had ik op dat moment mijn keuze gemaakt: je kan wel blijven pruttelen Klaas, maar die navigatie komt er heus wel. Dus heb ik me vorige week maar eens laten voorlichten, mijn touch screen car kit hield er na koud twee jaar namelijk al weer mee op (dát bedoel ik) en dus zocht ik vervanging. Voor de vorm nog even een paar dagen nadenken over navigatie aan boord maar ik ken mezelf zo langzamerhand wel...

Vanmiddag kwam de man met de bijl voor de tweede keer langs deze week. Voor de techneuten onder u - en doe er uw voordeel mee: Het is een Garmin nüvi geworden, met lifetime updates. Dus zolang het apparaat maar blijft presteren krijg ik gratis updates van heel Europa. Tsjong! TomTom is natuurlijk een mooiere naam dan Garmin en heeft een beter logo maar schijnt nogal wat gedoe te kunnen geven. For what it's worth.

Outdoor Rothko

Fantastisch uitzicht in duotone richting Lekkum vanaf het Leeuwarder Bos. Amper een kleur te bekennen en de kleuren die er zijn worden door de mist en de dampen uit de weilanden met elkaar vermengd tot een vochtig leeg novembertafereel. Somber? Triest? Some might say maar nee dus, wat mij betreft. Hypnotiserend mooi, die grensgebieden tussen de kleuren, zoals die zuigende vlakken in Marc Rothko's schilderijen. Dat hebben we maar weer meegepikt tijdens het rondje met de hondjes.