Meet Ze Monsta

Look! It's a Big Black Morris coming out of the swamp! Meneer moest en zou een enorme tak uit de moddersloot sleuren. De tak is breder dan de sloot zelf, maar voor Svartmans geen probleem. "Ik zie het juist als een uitdaging.", verzekerde hij mij later. De foto ademt een hele bijzondere sfeer uit, vind ik. Helemaal als je 'm groot bekijkt (als je er op klikt, zie je misschien wat ik bedoel). En het zonlicht op het groene kroos maakt dit sprookjesplaatje compleet. Een plaatje dat zou niet misstaan als scène op een storyboard van Lord of the Rings. My prrrecious dog...

Plaat Voor Je Kop

Bij ons in de buurt worden momenteel nummerplaten van auto's geschroefd. Ook P. is hiervan het slachtoffer geworden. Haar auto is nu door het leven getekend. Op de achterklep pronkt nog ietwat beschamend een geelglimmende kentekenplaat met zo'n kleine '1'. Niet leuk. Net als op mijn auto, ooit een kleine domper toen ik 'm als occasion zag, meteen een zinnetje van de lettercombinatie wilde maken en m'n oog verschrikt de '1' constateerde. Maar het kan altijd een plaatje erger. Zoals hier op de mooie grafheuvel van het Leeuwarder Bos. Er liggen stenen van driehonderd jaar oud. Respectloos is hier een steen losgewrikt en meegenomen. Geïnspireerd door een of ander huis & tuin programma degradeert de zerk tot decoratie in de achtertuin van een doorzonwoning? Wellicht als origineel blad van een unieke, zelfgemaakte  / gejatte outdoortafel? Of gewoon in het water gegooid, als een zeemansgraf voor een grafsteen? Wie doet zoiets? Zeker is dat hier geen nieuwe steen zal worden geplaatst. En al helemaal niet een steen met een kleine '1' rechtsboven. Kentekenplaten ontvreemden. Grafstenen oplichten. That's life...

Helaas, Maar Niet Voor Klaas

De Chef Polyether van een bekende stoffenzaak deed mij een bijzonder aanbod, getuige het opschrift van de bak met restanten polyether. Ik mocht gewoon een strookje meenemen omdat de Chef Polyether helaas niet dat kon levereen wat ik nodig had voor de restauratie van mijn xylofoon (2mm dik schuimrubber). Top, chef! Echt prachtig wervend artwork trouwens, op de zijkant van de schuimrubberrestjesdoos. Prachtig woord ook trouwens: schuimrubberrestjesdoos.

Havana Tom & The Pied Piper

Badend in het vroege zondagochtendzonlicht trekken Mo en To hun baantjes. Maar een hond van stand als Tomas combineert zijn sportieve exercities graag met zijn andere passie: sigaren roken. Echter, dan moet je niet vergeten je aansteker mee te nemen. Hier zwemt hij naar mij toe met de vraag of ik misschien een vuurtje heb voor zijn bolknak. Lichtelijk geïrriteerd kijkt Morris van afstand toe. Wat een show weer, denkt hij en dat brengt hem op een idee. Al ras speurt de hond stukken drijfhout op in de volste overtuiging dat hij hiervan, eenmaal weer thuis, in de shed een prachtige pijp kan snijden. Zal hij komende zondag eens laten zien wie hier de echte (land)heer en (bad)meester van de Jelsumer vaart is...

Neusje Neusje

"Sil, er springt een plukje uit je pruikje los."

"Grazie Angie, wat moet ik zonder jou? Puur retorisch uiteraard..."

Eindelijk...

Zo. Spul in de auto. Klaar voor de eerste van twee studiodagen met Stilton. De hele snarenzwik in de auto geladen want je weet 't maar nooit. We gaan morgen en volgende week vrijdag eerst voor 6 tot 9 nummers die we in de loop van augustus / september gaan finetunen en afmixen. Eind oktober nog een studioweekend gepland waarin we de oogst in onze muzikale fruitmand willen verdubbelen. Heb er vreselijk veel zin in en genoeg inspiratie om er morgen wat moois van te maken. 

Klik

Vraag naar een cliché over ruzietjes in relaties en mensen noemen al snel het tandpastadopjeconflict. De een vergeet stelselmatig het dopje op de tube te draaien, de ander doet dat altijd braaf (volgens zijn/haar eigen normen is dat inderdaad braaf) en ergert zich aan het lakse gedrag van de ander die zich van de prins(es) geen kwaad weet want straks heb je de tube immers toch weer nodig of welke andere plausibele redenering deze mans- of vrouwspersoon dan ook met frisse adem en overtuigingskracht weet aan te voeren. Aquafresh laat in het midden wie gelijk heeft en mengt zich niet in het tandpastadopjeconflict maar begrijpt wel hoe het werkt op het gebied van relationeel-mondhygiënale nazorg c.q. mondhygiënisch-relationele nazorg. En komt met een oplossing. Een oplossing waarmee naar verluidt wereldwijd al duizenden relaties zijn gered sinds het verschijnen van de verpakking enkele jaren geleden. Want wie niet eens even de moeite kan nemen om dit Aquafreshdopje na gebruik op deze Aquafreshtube te klikken, mag wel even goed bij zichzelf te rade gaan hoe het klikt op het relationele front. Hup, klikken die dop en rap een beetje! Wat krijgen we nou zeg! 

William It Was Really Something

Vrijdagavond in Asteriks, Blokhuispoort, William Seen's Transport Music. Dat was weer eens ouderwets genieten. Komt niet zo vaak voor dat je op de fiets naar een band kan die ook nog écht de moeite waard is. Hier klopt alles: mooie nummers met een flinke dosis 60's inspiratie, prachtige driestemmige zang, gedreven muzikante. En hoewel alle mannen een heel eigen, goeie uitstraling hebben, staat met WSTM toch echt een band te spelen. In het Fab Four t-shirt van baardmans links zie ik dan ook geen koketterie maar pure liefde voor de muziek en het spelen. Dit najaar verschijnt de cd van de heren, zoiets ving ik op. Die plaat van deze vier heren wordt ook FAB, dat weet ik zeker. ik kijk er naar uit.

Tandenstoker

Grommen en blaffen tegen een te dikke, te zware of te vastzittende boomstam. Dat is Morris in het bos. Uiteindelijk geeft hij het óf op, terwijl ik al 100 meter verder ben, óf hij krijgt het voor elkaar. Zoals deze trofee. De balk zat klem onder andere bal;ken maar Morris moest en zou 'm meenemen. Supertrots dat het hem uiteindelijk is gelukt, dat zie ik aan z'n hele manier van lopen. Paraderen is het meer. Dus complimenteer ik hem overdreven uitbundig met z'n prooi. Morris!!! Moooooooooooooooooooooooooooiiiiii!!!!