Recht Tussen De Ogen, Recht In Het Hart

Hoorde laatst een leuke mop (dank je EvI!) over Nordic Walking: "Ik kan het al zo goed, ik mag al bijna zonder stokken!" Erg grappig. Vanwege de eenvoud. Tijdens een fietstochtje met F. in de Ardennen kwamen we net zo'n ogenschijnlijk eenvoudige grap tegen langs de kant van de weg. De prikkel dringt recht tussen je ogen je hart binnen. Behoorlijk tongue-in-cheek campagne met een bitterzoete nasmaak. 'Kijk mama, zonder gordel!' Helemaal raak. Helemaal goed. Die Belgen snappen hoe het werkt. (En ja, ze hebben ook de 'Kijk papa!'-variant.) Hoe we dat in Nederland doen? Na vele verantwoorde vergaderingen van grijze wijze commissies waarin zoveel tinten grijs vertegenwoordigd zijn dat elk ook maar enigszins gewaagd campagne-idee ofwel meteen wordt afgewezen, ofwel wordt ontdaan van scherpe randjes tot en met het laatste kleinste braampje, ofwel wordt gecombineerd met nog drie andere ideeën. En dan krijg je de veelzeggende slogan 'Gordels om, ook achterin.' afgesloten met de over-all campagne pay-off 'Veilig thuiskomen heb je zelf in de hand.' Oefff...

Als Het Beestje Maar Geen Naam Heeft

Onze scharrelslager vierde Koninginnedag en omdat we toch kip nodig hadden kwam er een alternatief op tafel. We hadden écht geluk zeg. Bleek dat de dichtstbijzijnde supermarkt die dag z'n enige kip nét in de verkoop had gedaan. Daar lag ze. Ze had meer leefruimte gehad (hoeveel meer en meer dan wie of wat?) en langer geleefd (hoeveel langer en in vergelijking met wie of wat?) voordat ze als Sneeuwwitje in een glazen kistje belandde. 'Onze kip' van C1000. Hmmm. Het doet me denken aan de kat (was het de kat?) in Otje van Annie M.G. Schmidt. Zodra een beestje een naam had, smaakte het de kat niet meer. En ik raak langzamerhand steeds meer verwijderd van vlees, merk ik. Steeds vaker een dagje zonder. Het kost tijd, ik ben er nog niet, maar ik kom er wel. Als ik maar vaak genoeg nadenk over wat ik níét zie in die transparante bakjes en zakjes, als ik maar vaak genoeg midden in de nacht op weg naar Denemarken op een stille snelweg een vrachtwagen met levende have inhaal, naar rechts kijk en nog net tussen de kieren door varkensneuzen zie steken die bij een snelheid van 110 km per uur hun laatste Deutsche Nachtluft inhappen, dan vergaat me de eetlust wel, of het beestje nou een naam heeft of niet.

De K van Koffie

K. op terugweg van vier enerverende trainingsdagen in L. Er maalt veel door z'n hoofd en hij voelt: koffie, nu! Vers gemaalde bonen stoppen het malen in z'n hoofd en houden de donkerblauwe Espace aan de goede kant van de witte streep. 'Keep your eyes on the road, your hands upon the wheel' zong Jim Morrisson al. Is het mijn dirty mind of bedoelde Jim hier niets anders mee, denkt K. als hij het nummer At-i tot hem laat komen.  Rustig gaat K. het tankstation binnen. Koffie. Liefst een ristretto. En hier ziet K waarom. In het goedbedoelde en ook best leuke koffieschema van deli2go kiezen mensen het percentage cafeïne dat ze nodig denken te hebben. K. ziet waarom voor hem Koffie verkeerd heet zoals het heet. Hij ziet ook de beperkende overtuiging in de marketingstrategie van deli2go: echte koffie schenken we niet, meneertje. Z'n gedroomde ristretto zal de 100% dicht benaderen en hij vindt 'm die avond niet aan de A7. Daily2go dekt zichzelf prima in: we hebben immers nooit beloofd dat we echte koffie schenken. Maar ere wie ere toe komt, denkt K.: de smaak van de espresso en de koffie is, zeker voor snelwegbegrippen, voorlopig niet iets waar ze zich voor hoeven te schamen.

Positieve Pisang

Positief nieuws, waarde blogvolgers. Er bestaan toch ook vriendelijke banaanrijders, gezien een van de reacties op mijn schrijfsel gisteren. Dat geeft de aan het verkeer deelnemende burger weer moed. Nu wilde ik als afbeelding een lachend banaantje plaatsen, maar ja, google maar eens op dat woord en probeer het dan nog maar eens fatsoenlijk te houden. Oké, uiteindelijk kutl eh lukt dat natuurlijk wel maar de lu eh lol is er dan al weer van af. Nu ik het zo teruglees is een woord als banaanrijder, toch heel onschuldig bedoeld, ook in een heel ander licht te bekijken. Niet de bedoeling. Hè, wat is dat toch lastig met onze taal. Gelukkig kan een banaan ook nog een onschuldige lach op een ieders gezicht toveren, als Ernie deze vrucht in de hand heeft. Daarom nog maar eens deze evergreen of zoals je wilt everyellow.

Gaan Met Die Banaan

Hoe ouder ik word, hoe beter ik kan relativeren en over hoe minder dingen ik me druk maak. Uitzondering hierop is helaas De Ligfiets. Beter gezegd: de berijder van dit sneue vervoermiddel. Met nul decibellen, nul fietsbellen (het is immers geen fiets maar een batmobiel) en een snelheid die gemotoriseerd verkeer binnen de bebouwde kom wel kan maar niet ongestraft mag evenaren nadert zo'n polyester lor jou en is je op het zelfde moment ook al voorbij. Niets waarschuwen, niets inhouden, niets van dat alles. Mocht je je afvragen waar de uitdrukking 'Gaan met die banaan" vandaan komt, nu weet je het. Vermoedelijk fietst men met zo'n ding makkelijk door de mazen van alle verkeerswetten heen, is men onschendbaar of zoiets, maar in ieder geval stralen alle banaanrijders superieure vibes uit waar menig ambulancemedewerker jaloers op zal zijn. En van één kant kan ik me dat ook nog voorstellen ook, want wíl je wel gezien worden in zo'n ding? Mijn verbazing was dan ook groot toen ik laatst een banaan in stilstand aantrof. Tegen een hek. Op slot. Op! Slot! Ik dacht, dat hoeft immers niet, wie zou zo'n gele aambei op wielen nou willen meenemen. Maar even later viel alles op z'n plek. Het slot was natuurlijk niet om diefstal tegen te gaan, maar om er voor te waken dat mensen zoals ik (en die zijn er echt heel veel, grote kans dat ik in jou als lezer ook een medestander vind).... dat mensen zoals ik... in een daad van opperste genoegdoening die complete tube glijmiddel de gracht in kieper. Gaan met die banaan! Fiets 'm dr in!

Toverbal On Wheels

Een DS met een hoog Pippi Langkous gehalte. En verdomd, hij (pardon, zij) blijft ondanks alles een beauty! Probeer dat maar eens met een auto van elk willekeurig merk. Dan moet zelfs een Kever het onderspit delven. Nee Klaas, niet doen, niet doen. Dromen over een DS is mooi genoeg. Wat een ellende, een oldtimer. Zegt hij op zo'n moment hardop tegen zichzelf. Mooi benzineklepje ook.

Outdoor SM

Dit vind je vaker bij tankstations langs de snelweg. Een  of ander elektriciteitskastje, volgeplakt met, meestal onhandig vormgegeven, stickers van bedrijven waar je of al vaker of juist nog nooit van gehoord hebt. Ik vind dit prachtig om te zien en lees ze allemaal. En dat heeft echt niks met beroepsdeformatie te maken. Toch? Eigenlijk is zo'n kastje LinkedIn avant la lettre. Elke organisatiesticker is gebroederlijk naast andere terechtgekomen en weet soms niet eens hoe kort de afstand is tot z'n collega elektriciteitskastjeversiersel. Misschien hunnen ze veel aan elkaar hebben maar ja, kom daar maar eens achter als bedrijfssticker op een elektriciteitskastdeurtje aan de N32 in dit geval . Of ga ik nu te ver voor mijn waarde lezers? In ieder geval viel mijn oog meteen op een bijzondere tekst op een sticker: IK BEN EEN SADOMASOCHIST. Hè? Wat?! O... toch niet. Ah! Dat was mijn dirty mind taking over. Natuurlijk staat er heel gewoon: IK BEN EEN SOMA MACHINIST. Hoe kon ik me ook vergissen.

Het Broeit

Twee saaie gebouwen. Niets aan te beleven. Maar plak er een paar letters op en er ontstaat een mooie spanning. Twee grootmachten tegenover elkaar. Ze dagen elkaar uit houden elkaar in de gaten. Koude oorlog in het klein, aan de Sontweg in Groningen. Beelden zeggen meer dan woorden, hoor je vaak. Een duf plaatje als dit bewijst maar weer dat die bewering relatief is. Leve het copy vak, denk ik dan tegen mezelf.

LEG

In de VS kan het al heel lang (EWING 1), in Engeland en Denemarken mag het inmiddels ook: je eigen nummerplaat. Wanneer volgt Nederland? Ik ben niet zo auto-minded, maar wel nummerbord-minded en toen ik deze lettercombinatie laatst in een parkeergarage tegenkwam, zag ik het helemaal voor me, op mijn eigen auto.

De Grote Vrijheid Van De Kleine Zelfstandige

Het is ochtend. Lentezonnetje straalt Wâldweirijders in het gezicht. Mij bekruipt het heerlijke gevoel dat ik na ruime zeven jaar eigen baas nog regelmatig (bijna elke dag) voel: ik ben eigen baas. En ik stop bij een pomp om een kop koffie te halen. En ik neem de tijd om m'n koffie in het prille zonlicht, staand naast m'n auto, op te drinken. Ben mooi op tijd en anders wachten ze toch een minuutje! Het licht is prachtig, de buitenlucht ruikt goed en de koffie ook. En alleen al het feit dat ik dit mijn outdoor morning coffee break niet alleen bedenk maar mezelf ook permiteer, is genoeg om na een paar slokken te denken: ach, ik kan 't net zo goed onderweg opdrinken. Ik duw de kaart in het contact en rij het tegenlicht tegemoet. Het geluk zit nog steeds in kleine dingen.

Goh! (Reprise)

Daemes, wiebelth niet langer op uw kapotte hooge hacken. Daarvoor behoeft U zich niet naer uwen Schoenmaecker te haesten! Uw schoenmaecker komt naar U toe.

O nee... ik snapt het al... partner in pumps... Dit is weer heel wat anders dan die mooie schoenmakerscampagne.

Pretentieuze Copy

Inhoudelijk zal het allemaal vast wel kloppen met de briefing, deze pay-off voor een of ander nieuwbouwproject in Oost-Groningen. En de commissie die 'm goedkeurde vind 'm vast heel grappig en creatief gevonden. Maar ik vind 'm walgelijk. Hij is gewoon té. Herstel van de toekomst. Een schande voor het vak.

AH Erlebnis

Waarom deze foto van een Albert Heijn winkel op dit blog? Omdat het niet zo maar een Albert Heijn winkel is maar een bijzondere. Een tijdelijke winkel. Aan de rand van een middelgrote tot grote provincieplaats. Eigenlijk meer een industriegebied, deze locatie. Tijdelijk want de echte AH in het centrum wordt flink verbouwd naar het schijnt. Ik kan me al voorstellen hoe die eruit gaat zien. Te mooi, te gladjes, te bedacht, te kijk-ons-de-eigentijdse-zelfbewuste-supermarktconsument-eens-begrijpen-inrichting... En dat terwijl met zoveel minder allure en dus geld de perfecte supermarktinrichting hier te zien is. Helder licht, veel ruimte rond de schappen, sobere vloer, praktisch -maar niet saai- licht. Een soort Aldi Heijn. Het gaf me een soort vakantiegevoel, deze winkel. In Drachten nota bene! Wat mij betreft dé nieuwe winkelformule!

Gewoon Goed Bezig

Ik ben onderweg de verzekeraarsbus al diverse keren tegen gekomen. Altijd net te laat om een foto te maken. Nu net op tijd. Hoewel, door de snelheid is het plaatje nogal vaag. Beeld: man en vrouw, aspirant senioren, liggen voldaan tegen elkaar aan onder een deken. Tekst: gewoon goed bezig. Afzender: De Friesland Zorgverzekeraar. Typisch zo'n campagne-uiting waarbij de ontwerper/art director los van enig benul van tekst een plaatje heeft gezocht. Lijkt het wel. 'Gewoon goed bezig' is leuk bij die andere campagneplaten, zoals de stoeiende vader met z'n koters. Maar bij deze foto geeft de headline onbewust toch een draai aan het geheel. Of ben ik gewoon wat naief en is dat nou juist de bedoeling? Jarenlang voor deze klant met veel plezier gewerkt en deze club helemaal loslaten lukt me nou eenmaal heel moeilijk.

Einde Zomertijd

Grote wijzer, kleine wijzer, secondewijzer, wat is wat. Vanochtend tussen Sneek en Leeuwarden verrees uit een zeer dichte mist langzaam een klok. De tijd: 14.53 u..? 06.53 u..? 07.15 u..? Gaande weg transformeerde de klok zich tot een stilstaande windturbine. Een bizar effect wat uiteraard maar weer deels uit de foto blijkt, maar toch. Je had er bij moeten zijn.

Hattem

Laatst moest ik om privé redenen in Hattem zijn. Om de wachttijd die dit met zich meebracht nuttig te besteden had ik me voorgenomen eindelijk te beginnen in Zoete Mond. Het werd uiteindelijk met de laptop op de bruin cafétafel aan't waark. Maar wat zit het daar leuk in dat café en wat voelt het heerlijk om in een compleet andere entourage aan het werk te zijn. Alsof je vakantie viert onder het werk. Ik nam me meteen voor dit vaker te doen. En dan zonder dongel of ander draadloos draadje zodat de mail zich gedeisd houdt. Denk je nu, dat ga ik ook eens doen en wel in Hattem, ga dan naar De Zwarte Truffel. Geweldige naam! En om het feestje compleet te maken, bel dan even met De Zwarte Truffel terwijl je er al aan tafel zit. Het is namelijk prachtig om te horen hoe de eigenaar de telefoon opneemt: "Hallo, met de zwarte truffel?!"

In Bed With...

Je moet even inzoomen, maar dan heb je ook wat. De drie billboards onder elkaar aan die reclamezuil in de verte. Eon (eon = een van de drie tijdperken waarin de geschiedenis van het leven op aarde wordt verdeeld); God is liefde (spreekt voor sommigen onder ons voor zich); BeterBed (spreekt voor anderen onder ons voor zich). Wat een geweldig trio dat hier aan de A12 aan het reclamepaaldansen is...

Dog In A Cage

Ritje naar 'onze' kennel voor een nieuwe lading hondenvoer. Het is voor ons altijd een klein feestje om daar heen te gaan. Gezellig kletsen met de eigenaren, wegdromen bij pups als er tenminste een nest is, en honden, veel honden. Dit keer nog meer dan anders omdat ze tijdens vakanties nogal wat labradorlogeetjes krijgen. Hier zie je de nachthokken die in open verbinding staan met de buitenhokken. Waar ze ook regelmatig uit worden gehaald. Of om lekker lang te rausen op het grote veld, of om mee te gaan, het bos in. In het nachthok was overigens ook nog nieuw leven te bewonderen. Boven tegen de onderkant van het dak hebben zwaluwen ooit een nest gebouwd en nog elk jaar wordt dit noestig stukje zwaluwhuisvlijt een paar weken bewoond. De foto's zijn niet van een beste kwaliteit maar hebben voor mij wel het goeie sfeertje...

Fast Cars

Mijmerend over de jachthondentraining waar ik net vandaan kwam, zie ik een verandering in de spiegel. Onrustige koplampen, ver achter me. Zwaailichten komen dichterbij maar opvallend langzaam. Of rij ik zo hard. Hmm... 132, valt mee toch? Het fluorescerende bakbeest kruipt geluidloos naar me toe. Ik heb m'n camera in de aanslag en dan opeens: een versnelling, en flink ook. Stuift ie toch nog met pakweg 150-160 langs me. Zonder sirene. Een stille sirocco waait voorbij.

Another Famous Daughter

De ene dochter is famous in Danmark, dus kan de ander niet achterblijven. Ze is een echt merk en heeft sinds kort zelfs haar duurzame alterego op de markt gelanceerd. Supertoll, nah?!