Vaandalen

Wat moet je hier nu mee. Twee weken geleden een nummerplaat gestolen. Vorige week een fiets bij huis weg. En gisteren op klaarlichte dag mijn mooie zwart-groene oldskool wimpel van Texel uit de mast getrokken. Elke week iets. en nu worden we gebeld door een firma over totaalbeveiliging. Niet paranoïde worden Klaas! Nummerplaat is inmiddels gevonden, 200 meter verderop in de straat. Ingeleverd bij de gemeente die ons via een brief hierop attendeerde. Fiets is 200 meter verderop gevonden, net om 'n hoekje in een klein straatje, klaar om 's avonds ingeladen te worden. Voor deze vaan heb ik weinig hoop. Ik heb zelfs tot wel 400 meter verder gekeken of ik 'm als een vod in de struiken zag hangen. Ik mis 'm. Ik kijk erop uit vanaf m'n werkkamer en hij staat voor veel mooie herinneringen aan een prachtig eiland. S.H.I.T.! Ja, ik baal hier best van. "Klaas", spreek ik mezelf nu toe, "Het is natuurlijk maar een lap stof. Een verschenen lap stof." Hmmm, ja... Zit wat in. You can't steal a memory... Maar toch....

Hors, Muy, Morris And Me

Vroeg voor een zaterdagochtend loop ik met regenjas, thermoskan, water, handdoek en hond in de regen naar de auto. Destination Texel. Starten en wegwezen. Tijd voor een dagje male bonding. Hoe dichter we Den Helder naderen, hoe heviger het water tegen de voorruit slaat. Geeft niks, Morris en ik kunnen er tegen. Maar eenmaal aan de overkant blijkt de regen als sneeuw voor de zon verdwenen. Het is toch echt een kwartiertje geleden dat de ruitenwissers te keer gingen. Auto parkeren naast een half dozijn vogelspotters, zonnebril op de neus en lopen. Lopen. Lopen. De Hors rond en half door het water richting Paal 12. Ondertussen wat trainen met Svartmans. Dat valt niet tegen voor dat ik het de laatste tijd een beetje heb laten versloeren. Het is duidelijk dat ook Morris het doel van dit dagje begrijpt. Hij is superenthousiast, doet erg z'n best en luistert ongelooflijk goed. Als hij vrij mag rennen en 300 m weg spurt, fluit ik een keer kort. Meteen heb ik z'n aandacht. Steek m'n hand snel omhoog en hup daar zit hij al, eager kijkend wat er komen gaat. Twee keer fluiten, als een speer komt hij terug. Een prachtgezicht. En ik realiseer me dat het nog maar net 10.00 uur is, dat belooft een bijzondere dag te worden. Een paar kilometers later komt me zomaar een prachtige melodie en tekstflarden aanwaaien.  Ik neurie het half om half in m'n telefoon als een spraakbericht terwijl ik boven de harde wind uit probeer te komen. Zo, dat is vastgelegd, later uitwerken en kijken of er een nieuw nummer in zit. Muziek in m'n hoofd, wind en zon in het gezicht, hond die zichtbaar geniet en energie voor tien: we lopen de poten uit ons lijf en moeheid bestaat niet. Deze septemberdag is van ons. 

Bij Hors

Bij Muy

Tussen Muy en Slufter

Male bonding on the beach

DoodMoe

Honderden volgers reageerden teleurgesteld op mijn blog over mijn Texelavonturen dat ze mijn tent nu nog niet konden zien. Nog meer honderden vroegen zich af of Morris nou niet ontzettend moe werd van aldoor maar rennen in bosch en duin. Ja en dan kom ik deze enthousiastelingen graag tegemoet met nog een paar kiekjes.

Morris uitgeteld na kilometers balletjes apporteren.

Elke afstand die ik afleg, loopt, rent en draaft hij minstens drie keer.

Nieuwe tent, met zijschermen, luifel en waakhond.

Lekker strak achterwerk van de Goudplevier, met waakhond.

Texcellent

Woensdagavond de half 7 boot naar Texel genomen, zondagochtend de extra afvaart van half 11 terug. Vier kille avonden en ijskoude nachten, geweldig! De waterbak van Morris bewijst het. En ook: drie volle dagen eilandse rust, puur hondegeluk en ongegeneerd verdwijnen in boeken. Onder andere een inhaalslag gemaakt met Reve's De Avonden. Dit fenomeen lokte me nooit zo erg, maar na een artikel over opgroeien in de literatuur over o.a. TW"S Joe Speedboot, WFH's Donkere Kamer van Damokles en Nescio's Titaantjes wilde ik deze boeken wel een vergelijkend warenonderzoek onderwerpen, vooral tussen Hermans en Reve, twee van de grote drie naar men zegt. (Nescio wacht nog op me.) Bovendien: Hij was een jongen van 23 toen hij z'n debuut schreef, toch iets om in het achterhoofd te houden onder het lezen. Ook leek het me wel een uitdaging om te kijken waarin minder gebeurt: op de avonden van Reve of tijdens de Texelse dagen van Klaas. Nou, dat spande erom, kan ik zeggen. Waarover later meer.

De Avonden volgens Morris

Joe Speedboat volgens Morris

Een Dagje Naar Het Strand volgens Morris

De IJsdragers volgens Morris

Ballethond

Lucky shot van P. op het strand van Texel. Morris caught again in stupid action: "Jongens, jongens, kijk mij, kijk wat ik kan, ik ben een primo ballerino! Kijk dan, KIJK DAN!"

Zo Dit Is Kerstmis

Kerstdagje Texel. Koud, nat, guur, bar en o wat mooi.

*Met dank aan kerstcompilatie cd VPRO GIDS 1997 (geloof ik)

There Goes My Hero

Heb ik al verteld over mijn ontmoeting met die bekende Nederlander, enkele weken geleden? Wij, Maarten en ik, delen een voorliefde voor Neerlands minst gewaardeerde dan wel meest onderschatte Waddeneiland. Ook vertoeven wij beiden van alle strandpaviljoens het liefst op het terras van dat ene paviljoen waar de sympathieke eigenares nog de moeite neemt de broodjes die zij rond lunchtijd op bestelling uitserveert zelf te bakken. Goedkeurend knikken wij dezelfde uitbater toe om haar principiële houding inzake haar weigering om met een in blik en glas opgesloten Hollandse groente- en fruitoogst haar voortreffelijke kookkunsten te ondergraven. O welk een genot ervaren wij wanneer wij ons onder een parasol met vrolijke reclame-uitingen neervlijen in een stoel met rotanzitting aan een zanderig tafeltje om aldaar ons favoriete boek van dat moment ter hand te nemen en onder het genot van een caffe doppio hier in weg te dromen, af en toe plezierig opschrikkend door de schaduw van een overvliegende kokmeeuw of de vriendelijke stem van de serveerster die in haar beste Duits de bestelling van net aangekomen en nabij ons plaatsnemende gasten opneemt. De doppio wordt min of meer synchroon op beide tafeltjes afgelost door een Dubbel die op zijn beurt frequent vergezeld gaat van een warme balvormige, krokante bittergarnituur. Vergeef me, ik dwaal af, ik liet me even gaan.

Heb ik al verteld over mijn constatering dat mijn bekende Nederlander, die ik overigens, ondanks of misschien wel juist door zijn prettig-cynische commentaar en dito stem, een zeer warm hart toe draag, heel gewoon is? En terwijl zijn kritische ogen al pionierend treinen over de regels van een omvangrijk boek, gaan ook zijn tien geboden op verkenning. Al heb ik het idee dat het te ontginnen terrein inmiddels toch al een zekere mate van bekendheid heeft gegenereerd bij de linker index en cs. Ach ja, we're all human.

There goes my hero... Watch him as he goes...

Contemplato

Ook een hond heeft zo nu en dan behoefte aan een beetje reflectie. 

Meet Ze Monsta

Beetje gefröbel met flits en tegenlicht leverde spooky plaatjes op...

TXL

Als je met een scheef oog kijkt zou dit best door kunnen gaan voor een echte Wolkers. Maar het is een massagraf bij Den Hoorn, de tulpenbollen zijn weer een koppie kleiner gemaakt. Afgelopen weekend en maandag heb ik er in zon, regen en kou rondgebanjerd met Svartmans a.k.a. Morris. Kilometers gemaakt en pagina's verslonden.

Veel gewandeld dus en overigens geen vossen gezien of gehoord, ook 's nachts niet. De nieuwe Nooteboom kun je blindelings aanschaffen. Alleen al vanwege het coverontwerp. Nou ja, dat vind ik dan. Een boek waarmee je naar bed gaat en de volgende ochtend nog ergens vertrouwd in je achterhoofd ligt en openvalt als je door het bos sjouwt of de vloedlijn volgt. Er schijnen nog dit jaar trouwens nog allerlei oude en nieuwe Nooten aan de Boom te ontluiken dus dat wordt extra genieten. 

Kingdom Of Rust

Vorige week live bij Jools. Doves. Hun debuut een paar jaar geleden deed me niet zo veel, maar deze Kingdom Of Rust... Wat een moooooooie plaat! En drie nummers - het titelnummer, 10:03 en WInter Hill - geweldig live gespeeld bij Later!De beste van 2009..? Geen idee, maar hij gaat wel mooi op de iPod mee naar Texel, over 'n paar uurtjes.

Space Is The Place

Op weg naar De Hors. Space is the place.

We lopen met de honden in een geluidsdichte wereld waar kleur een winterslaap houdt.

Pootje Over

Zonder zandtra's, klapschaats of andere spectaculaire schaatsinnovaties is het ook goed baantjes trekken. Gewoon een kwestie van topconditie, techniekbeheersing, snot voor de ogen en go go go! De mannen hinderen elkaar niet bij het verwisselen van baan.
Trekt Tomasson een sprint of verkleint Morrisson juist het gat?

I Wanna Be A Drug-Sniffing Dog

New Year's Party With Dead Kennedy's.

We kijken niet op 'n lijntje meer of minder

Jaarwisseling Texel

Den Burg 1 januari 2009 0.41 u. ter hoogte van Hotel Koogerend

Den Hoorn 1 januari 2009 0.02 u vanaf strand ter hoogte van Paal 9 Texel

Den Burg 1 januari 2009 0.02 u vanaf strand ter hoogte van Paal 9 Texel

Den Helder 1 januari 2009 0.01 u vanaf strand ter hoogte van Paal 9 Texel

Niet zo negatief jongens

Jarige Krant

Vandaag, 121 jaar geleden is de De Texelse Courant opgericht. De krant, door de inheemse bevolking ook wel De Tesselaar genoemd, is de regionale krant van Texel en bericht over nieuws van het eiland. Echter, ook reportages over voor Texel belangrijke zaken op het meer vaste deel van Nederland wordt niet geschuwd. Dat iedereen het even weet. Ter ere van de verjaardag en om een indruk te krijgen van sommige badgasten uit het oosten die het schone eiland elk jaar toch maar weer weten te vinden, enkele uiterst toevallig gevonden video-opnames onderaan dit gestaag groeiende blog. Dit ware minifilmfestival duurt hooguit vijf dagen, het is dus nu of nooit.

Noodlanding op Kreeftepolder Texel