Zaterdag 5 februari was de dag van de Maiden Gig. Voor het eerst, bijna vier maanden na de start van Stilton speelden we voor publiek. Jubilerend en feestend publiek dat gedurende de avond naar drie verschillende muzikale behangetjes (Zingende pianist of is het een pianospelende zanger?, Stilton, DJ) mag staren of met de rug er na toe geleund gewoon gezellig doorkletst met andere gasten. Des te leuker te merken als mensen links en rechts gecharmeerd raken van onze nummers en we na afloop welgemeende positieve reacties krijgen. Van 'jullie gaan toch wel een cd uitbrengen hè', tot 'jullie moeten eigenlijk een zomertoer organiseren, daar is jullie muziek heel geschikt voor' en 'Sommige nummers doen me denken aan The Feelies'. Dat laatste is een leuke reactie voor in ieder geval 66,6% van onze band. Leuk én verrassend omdat we punt 1 zo nog niet naar onze nummers hebben geluisterd en leuk omdat punt 2 het een feestgezelschap betreft waarvan ik nu niet een-twee-drie verwacht dat iemand dit matig bekende Amerikaanse underground bandje uit de jaren 70/80 kent. Oké, het is de DJ, maar toch: een disc-jockey (en diens smaak). We spelen een korte set, tien nummers, waaronder, speciaal ter meerdere eer en glorie van de jarige sara, Sarah Smiles van Bram Tchaikovsky en Lust For Life van Iggy Pop. Daarnaast acht eigen nummers waarover later vast nog wel meer. Na afloop van onze Maiden Gig vinden we een after party voor ons drieën in de Ierse pub van L. wel een goed idee. Waarbij we als trio zonder bas opeens even verrassend gezelschap krijgen van Bas, die graag het bijzondere Stilton Maiden Gig After Party Moment voor ons wil vastleggen op zowel foto als film (waarvoor dank Bas). Tja en dan zitten we vele uren, druktes en herries later opeens in een shoarmatent. Hoe lang geleden dát is, merk ik bij het afrekenen. De laatste keer op eenzelfde nachtelijk tijdstip rekende ik drie vijftig of zo af, kan iets meer zijn. In guldens. Nu zeven euro. Wat zegt dat? Over tijd? Over vlees? Over mij?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten