16 november 2008

Slijmbal

Geen hondsdolheid, geen gifbek, geen OD, geen epilepsie. Gewoon, een tennisbal. Maar wel een verdomd lekkere. Vol met vergeten geurtjes en smaakjes van gras, zand, slootwater en andere honden die 'm ooit gevraagd en ongevraagd leenden. Morris kauwde er 5 minuten lang op alsof het een pakje Hubba Bubba was. Wat een schuim. Erg aandoenlijk om te zien hoe hij die kletsnatte slijmbal weer teruggaf.

Geen opmerkingen: