Brighton Rocks Nog Steeds

Om nog even terug te komen op hoe iemand een bezoekje aan Brighton kan volbrengen zonder ooit Queens Brighton Rock te hebben gehoord. Ik bedoel, gekker moet het toch niet worden. Ga eens gauw je huiswerk maken! Hierboven een geweldige liveopname uit de tijd dat Queen nog 'gewoon een goed 'bandje' was. En dat Freddie M. nog gewoon één van de vier was, getuige het camerawerk waarin hij (op een flits in de 1e seconde na) pas na 36 seconden in beeld komt. Na de bassist nota bene! Prachtig pakje trouwens van Freddie, precies zo'n dekbedovertrek heb ik nog gehad, maar dat terzijde. Hieronder de elpeeversie ook meteen maar even, omdat het begin zo mooi is. Brighton kermisgeluiden en daar doorheen neuriet een voorbijganger toevallig Queens Seven Seas Of Rhye en dat gaat dan met een geweldige gitaargeluid in de 6e versnelling versnelling over in het echte nummer. En omdat drummer Roger T zo ongelooflijk hoge 20e stem zingt. En omdat het nummer na een solo van bijna vier minuten opeens weer geweldig op gang komt en omdat dat dus allemaal niet op deze liveopname staat. Waarschuwing voor hen die Brighton Rock niet kennen: met 21th century oren is dat delaygefreak wel een beetje boel achterhaald maar wat maakt het eigenlijk ook uit.

The Shock Of Lighting

Nou, nog even dan...

Voucher Expired

Morning Glory 13 Years Later

Een maand geleden gedownload voor hij in de winkel lag. Dig out your soul, het zevende studioalbum van Oasis. Ja, downloaden! Blindelings kopen heb ik noodgedwongen moeten afleren na Giants, eigenlijk al één te laat. Dig begint erg log. Nee he, niet weer zo'n zwaar zompig geluid en een zeurende Liam. Eerste luisterbeurt zet me in de mineurstand. Tweede ook. Oké, hier en daar fonkelt er toch wel iets. Nee het is geen Morning Glory maar dat mag je eigenlijk ook niet meer verwachten. Dat was toen en dit is nu. Maar toch... Dig blijft rondspoken in m'n hoofd. Is ie echt toch weer een beetje goed, of wil ik dat alleen maar. Nee, zo verstandig ben ik inmiddels wel geworden, vooraf geen eisen meer stellen, niet meer hopen op, alleen maar tot je laten komen. En toen opeens was het er weer. Tijdens een presentatie in onverwachte volgorde door het shuffle play knopje. En ik durf het te zeggen. Dit is toch echt weer een Goeie Oasis. Definitely, not may be. Ik zet 'm voorlopig op de derde plaats, twee onder Morning Glory van dertien jaar geleden. Dertien jaar geleden. Ja dat was andere koek. Four men in a volvo, four men in a pub, four men wandering near Lyme Regis, four men entering The Disc & Tape Centre in Lymington Hampshire on October 4th 1995, alwaar de grote Morning Glory Etalage ons van verre al toelachte. Two men -E en K- kochten 'm blindelings voor £ 12,49, met voucher voor £ 11,49. Kregen we meteen nog een voucher van een pond. Dat was toen en dit is nu. De tweede voucher schoof ik in het cd doosje. Want je wist 't maar nooit.