Friday Street

Eindelijk weer eens op stap geweest met -mag ik het zo zeggen- vrinden van het eerste uur. Aan het samenzijn lagen de resten van een ooit voorgenomen avondagenda ten grondslag naar aanleiding van The Final Split van Oasis. De persoonlijke Top 10 van Oasis songs bleek vanavond lastig voor four men (minus one) in a boat (read: in a pub). Een nummer 1 lukte nog: ik hoorde Live Forever langskomen (EE), Some Might Say in stereo (HvdI, KvL) en in de verte de klanken van Acquiesce (MB, thuis op de bank met een gipspoot). Maar teveel andere mannenzaken / vaderszaken beletten onze afdaling naar de nummers 2 t/m 10. Een Top 5 van de pints echter, vormde geen probleem voor ons manke kwartet. Heel geleidelijk, bijna onopvallend, ging het goddelijke zwarte slootwater met het bitterzoete Waddenzeeschuim deze avond in 15 porties over Paddy's toog. Toch goed voor zo'n 7,5 liter, realiseerde ik me net. Wat dus 10 liter had kunnen worden als de vierde man van de partij was geweest. Een hele doorsnee huishoudemmer vol. Daar ligt duidelijk een nieuwe uitdaging voor de volgende bijeenkomst mannen, ergens in november/december. Nog los van andere snel naderende uitdagingen, aangaande het acceptabel vertolken van een compacte set Bowie-klassiekers tijdens een of ander jubileumfeestje... Ja heren, met dit blogje is een pril voornemen, al dan niet geboren uit de dampen van die 7,5 liter draught, definitely maybe cyberspace ingeslingerd. Maar, één geluk: de nog van niets wetende, maar van alles hopende, jubilaris zal dit blogje niet weten te vinden in het world wide web, dus is er voor de twijfelaars altijd nog een weg terug. Of kapen we de gastenlijst en sturen we alle genodigden een doosje schmink met grime-code op, zodat er op het feest misschien wel 101 Aladdin Sane look-alikes rondlopen? Hmmm, verleidelijk, de pure eenvoud van dit idee...