Heel jazzy toch? Artiesten op de rug fotograferen...
Twee trio's in mijn agenda dit weekend. Het ene trio is bij de Hell's deuren weggesleept om vannacht een reünie-concert waarbij ik als vierde wiel aan de wagen zal fungeren. 4 voor de prijs van 3 dus. Het andere trio speelde gisteravond in de kleine zaal van de Oosterpoort als The Bad Plus. En dat optreden maakte diepe indruk op mij. Ik kan het gezelschap het best als een anarchistisch jazztrio omschrijven wat de sterren van de hemel kan spelen als de vibe goed is. En in het intieme amfietheater-achtige zaaltje wás de vibe goed en spéélden ze voor een kleine 90 mensen de sterren van de hemel. Hun laatste cd Never Stop telt voor het eerst alleen eigen composities waarvan er veel werden gespeeld, waaronder het gelijknamige titelnummer, The Radio Tower Has A Beating Heart, Beryl Loves To Dance en het geweldige People Like You. Aircooledfrontman A. en ik zaten het dichtst bij de drummer waardoor het geluid eerst even wat uit verhouding leek, maar al gauw haalden bas en vleugel het slagwerk in en was het geluid perfect. En toen bleek ook dat we goed zaten, want wat deze drummer allemaal wel niet met z'n handen, voeten, stokken, kwastjes, belletjes en andere hulpmiddelen voor elkaar kon krijgen was een show op zich. De heren speelden 90 minuten achtereen, zonder pauze dus maar met een gemeend toegift dat een muzikale achtbaan leek vanwege de onverwachte en geleidelijke tempowisselingen waaraan ze zelf superstrak hielden. Erg bijzonder om mee te maken.
De tijd vooraf doden in de wachtruimte met slappe derderangs koffiepadkoffie en V.S.O.P. uit een theeglas bij gebrek aan cognacglazen. Ook héél jazzy eigenlijk...
The Bad Plus, not bad at all.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten