Ach ja... die kleine Svartmans. Ik kwam deze foto tegen in een mapje met Morrisfoto's. Drie en een half jaar geleden lag hij daar opeens. Mijn eerste hond. In het zonnetje, op de rubbermat, op mijn plaatsje achter, in de Steijnstraat, vlak voor de verhuizing. Grappig om te zien dat die blik van hem eigenlijk nog niets is veranderd. En voor dit soort leuke, voor andere mensen vermoedelijk volstrekt onbelangrijke, onbenulligheden is een blogje dan weer een uitkomst. Ik kan het even lekker van me afschrijven en delen met wie het maar wil bekijken.
1 opmerking:
Een leuke hond gaat altijd een beetje op z'n baas lijken.
Een reactie posten