Ooit zag ik als jongetje van denk ik nog geen tien, zittend voor een -volgens mij nog zwartwit- tv, een reclame van Parade Tapijt. Een Rien Poortvliet-achtige man zit midden in het bos voor een schildersezel. Hij componeert een schilderij met -zo blijkt als de camera dichterbij komt en een draai maakt zodat we het schildersdoek zien- plukjes wol, in herfbladstachtige natuurtinten. Strekking: de natuur is de inspiratie voor de collecties vloerbedekking en tegels (die had je toen volop!) van Parade Tapijt. Het filmpje heeft indruk op mij gemaakt. Punt één omdat alles wat de tv toendertijd voorschotelde kennelijk de moeite waard zou moeten zijn. En dat was het toen ook voor mij, tot en met -of zeker ook- de reclames. Punt 2 omdat het vervreemdende effect (in reclame succes gegarandeerd). Dat de natuur voor veel mensen, en zeker ook voor mij, een inspiratiebron is, hoef ik hier niet te vertellen. Leuker is misschien te vertellen hoe de natuur mij inspireert tot zelfgemaakte spreekwoorden/ gezegdes, bijvoorbeeld als ik met Morris en Tomas loop. Zo kwam laatst de volgende uitdrukking in me op: 'In het bos regent het altijd later." (Copyright Klaas dus). Persoonlijk vind ik 'm prachtig. Vul maar in wat je er mee kunt. Een soort 'dat muisje heeft nog een staartje' maar dan anders. Het duurt soms even voordat enig effect merkbaar is, zoiets. En een paar dagen geleden kwam een andere zin bovendrijven naar aanleiding van een slootje in het Leeuwarder Bos. Normaal gesproken erg helder water daar. Je kunt de bodem zien. Die dag waaide het enorm en dat was te zien in de sloot. Het water was compleet vertroebeld. Muddy waters, voor de muziekvrinden onder ons. En ik dacht: 'Onder water waait het ook'. Tja, zal ik uitleggen wat ik in deze zin allemaal zie? Of vat je 'm wel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten