Finish

Klik op de winnende foto voor een mooier plaatje.

Picture This

P. doet sinds enkele maanden een cursus bij Fotogram, een instituut gelieerd aan de Fotoacademie in Amsterdam. Mooie foto's maakt ze al maar het kan altijd mooier, beter, technisch perfecter en als daar je hart ligt, ja dan zit je daar graag eens per week voor drie uren in auto, trein en tram. En toen was er die fotowedstrijd waarvoor Fotogrammers van alle niveaus werk mochten inzenden. Uren zoeken in haar archief en vele passe-partouts later zond P. enkele foto's in. Het blijde bericht kwam weken later, ze was genomineerd. Wij naar Amsterdam dus gisteren, voor de prijsuitreiking, want je weet het maar nooit, hoopte P. stiekem. Maar ik wist het wel. En ik wist het helemaal wel, na de inleidende woorden van een jurylid. In de categorie waarvoor P. zich had ingeschreven sleepte ze de derde prijs in de wacht met een foto die, vind ik, het absurde in het gewone toont. De eer en de bevestiging zijn op zich al een hoofdprijs, een jaarabonnement op een fotografietijdschrift en een prijzig softwarepakket voor fotobewerking doen daar nog een prettig schepje bovenop. Keep up the good work, P.   

Bøken

"It's all one song", zegt Neil Young aan het begin van z'n concert op Year Of The Horse. Ook daarom vind ik 'Weld' zo'n mooie titel van een van z'n andere liveplaten. Neil last z'n nummers naadloos maar met prachtige ruwe slakken aan elkaar tot één grote beleving. De heren van Motorpsycho bezit eveneens een lasdiploma en gisteravond gaven ze in Vera weer eens een staaltje van hun kunnen. In de eerste lange set werden oude en nieuwe nummers uitgespind en met elkaar verweven. Het werd meer dan twee  uren beuken, of, op z'n Noors: bøken.  Niet te verwarren met de Achterhoekse variant. De psychonauten hebben na vertrek van trouwe drummer Gebhart enkele jaren geleden ook maar meteen hun toegankelijker liedjes tijdelijk op straat gezet. Dat was toen goed nieuws voor de die-hard fans vermoed ik, maar, ook al reken ik mij daar ook wel een beetje toe, ik vind het toch wel jammer, want juist dat contrast maakt Motorpsycho live zo speciaal. Maar goed, in de eerste toegift kwamen toch een paar voor hun doen kortere, melodieuzere nummers op me af en daar had ik m'n afwisseling. Geweldig hoe dan zo'n juweeltje als A Shrug & A Fistful na zestien jaar niks van z'n glans heeft verloren. En toen na twintig minuten, jawel, een tweede toegift. Nog meer, geweldig, maar oef, mijn rug. Ik trok het niet meer en heb me na bijna drie uur staan toch maar door de mensenmassa in deze zwarte schoenendoos naar buiten gewurmd onder de klanken van... eh... eh... Ach wat maakt het uit... It's all one song. 

Fuckerdefuck

Ja sorry hoor, excusez le mot maar Wolfmother slaat Oosterpoort over. Zie ik net in een mailtje van ticketservice. Them bastards! Leef al weken toe naar 2 juni en dan komen ze gewoon niet. Nou ja, vanavond herrie van Motorpsycho in Vera, denk ik dan maar. Ook leuk. Grrrrrrrrrrrr.

Pollens!

Meld je aan en poll me.

Muziekvrinden 260510

We hebben tijdens de vorige bijeenkomst op 17 maart besloten vier nummers per vrind op te dienen. Kun je nog eens twee nummers van een artiest laten horen om de diversiteit in het repertoire over het voetlicht te brengen. Afijn u begrijpt het wel. En zie hier het resultaat van de 13e Muziekvrinden. Aanvankelijk gepland op 14 april maar aangezien het echte werk voor gaat, bijvoorbeeld een optreden van Midlake in Vera, schuift het herenkoffieplusrodewijnkransje door naar de eerstevolgende woensdag waarop iedereen kan. Vandaag dus. Mijn aangename verrassing uit Den Ouden Doosch: nummertje 16.

1. Head Full Of Doubt / Road Full Of Promise - The Avett Brothers

2. All At Sea - Jamie Cullum

3. Head Home - Midlake

4. Pray For Rain - Massive Attack

5. Caixa De Dolços - Matangi Quartet

6. Divine - Roy Hargrove

7. The Crystal Frontier (Widescreen Version) - Calexico

8. King Of Spain - The Tallest Man On Earth

9. The Black Rider - Tom Waits

10. He Knows You Know - Marillion

11. Bloodflow - Calexico

12. Duet - Gonjasufi

13. I And Love And You - The Avett Brothers

14. Lascia Ch'io Pianga - Cecilia Bartoli

15. One Armed Bandit - Jaga Jazzist

16. The Green Manalishi - Fleetwood Mac

Wat Een Beheersing

In de bijkeuken. Morris vreet links, Tomas eet rechts. Zodra Morris klaar is gaat hij weg, maar de woonkamer of zo. Is Tomas' laatste brok naar binnen gewerkt, komt Morris terug, likt Tomas' voerbak uit en gaat dan écht uit de bijkeuken. Zo gaat dat elke dag 's ochtends en 's avonds. Tot vandaag bij het avondeten. Waar blijft Morris, vroeg ik me af. Ik ging naar de bijkeuken en daar lag ie. Tomas heeft z'n eten niet op. En Morris wacht. En wacht. Hopend dat z'n maat even dooreet zodat Morris z'n dweilmachine nog even door de bak kan laten gaan. Het liefst zou hij zelf de brokken opeten, maar hij beheerst zich want zo werkt het niet in de roedel, weet hij. Keurig, die Svartmans van mij. Voor wat het waard is...

First Foer

Dit Pinksterweekend was superrelaxt. Nou ja, er waren genoeg huishoudelijke beslommeringen om af en toe eens overeind te komen uit de tuinstoel of de bank, maar los daarvan: superrelaxt. Lekker koken, alvast een proefbaksel voor m'n verjaardag in elkaar draaien en stiekem een boek van m'n zomervakantiestapel gepikt. Het debuut van Jonathan Safran Foer, inmiddels al weer acht jaar oud. Z'n tweede, Extreem Luid En Ongelooflijk Dichtbij uit 2005, heeft lang naast m'n bed gelegen, omdat het eigenlijk niet een boek was om 's avonds in bed nog even te pakken. Schitterend boek hoor, maar wat een energie spat er van af. Zo 's avonds laat trok ik dat niet en gleed het boek vaak na twee bladzijden uit m'n handen. Wel heel mooi dus uiteindelijk wel uitgelezen maar hierdoor wist ik wel dat ik Foer gewoon overdag moet lezen wanneer ik voldoende tijd heb en niet als de dag eigenlijk al voorbij is. En dit Pinksterweekend hád ik tijd en moest Alles Is Verlicht (in fluorescerende uitvoering) eraan geloven. Wow. Indrukwekkend. Prachtig verhaal wat ik niet ga omschrijven want dat is niet te doen. Want het zit allemaal zo slim in elkaar en is bij vlagen zo grappig geschreven dat ik dat toch niet kan samenvatten. Je zult het gewoon zelf moeten lezen. Oké kort: schrijver gaat in de Oekraïne op zoek naar de vrouw die zijn opa uit de handen van de nazi's heeft gered. Zijn Russische tolk reist met hem mee en is een verhaal apart. Hij lijkt vooral te vertalen met een woordenboek op schoot en spreekt als het vleesgeworden onlinewoordenboek. Een soort Borat maar dan subtieler en grappiger. Meestal neem ik de blurbs achterop een boek (hier zelfs ook voorop) met een vaatje zout, in dit geval hebben ze allemaal gelijk.

Blur Doet Goedkoop

Voor wie ooit was of nu nog steeds wel wat Blur-minded is: de live concerten van hun reünie vorig jaar doen het nu in de midprice. Onder de naam All The People - Blur Live In Hyde Park liggen 2 dubbel cds voor nog geen 10 euro elk in de winkel. je kan kiezen uit het concert van 2 juli resp. 3 juli 2009. Setlist is dezelfde. Het is uiteraard een soort best of Blur live (dus helaas nauwelijks iets van de laatste Think Tank) maar het klinkt allemaal als een klok. De bijbehorende live dvd met rockumentary is trouwens ook de moeite waard. Zag 'm laatst op BBC 2 en hij bleef mij boeien tot het eind. Gewoon omdat ie erg mooi gemaakt is, beelden van de begindagen vloeien ongemerkt over in concertbeelden van Hyde Park 2009 en andersom. Een aanraderrrrrr.

Gisteravond Lag Kashmir In Groningen

Dik tien jaar geleden stonden ze op het bevrijdingsfestival in Leeuwarden, die vier kleine mannetjes van Kashmir. Ik vond destijds een aangename verrassing dat ze praktisch in m'n achtertuintje speelden. Een jaar of wat later zag ik de Kopenhagenezen in Vera hun Zitilites promoten. Zestig kilometer verderop maar ook de moeite waard, al zagen sommige nummers live er bijna te ingetogen uit om de aandacht er bij te houden. Want qua show lijkt Kashmir zich altijd nog wat ongemakkelijk te voelen. Het zijn vooral muzikanten, geen performers, ondanks dat zanger/gitarist Kasper Eistrup op dat front wel zijn voordeel van mijn twijfel krijgt. Gisteravond had ik zin om te kijken hoe Kasper, Mads, Asger en Henrik (leuk hè, die Deense namen) op datzelfde podium het recente Tresspassers live zouden brengen. Na een vermoeiende warming-up van LPG met hun bedachte liedjes was daar dan eindelijk Kashmir. Nog steeds van die jongetjes, ondanks de baarden. En nog steeds vlogen mijn gedachten heel af en toe weg uit Vera. Maar nog steeds klonk het prachtig. Eigenlijk wordt het er alleen maar mooier op. Minpunt was dat de set bestond uit een shuffle-play van alleen de laatste drie cd's, Zitilites, No Balance Palace en Tresspassers. Want ook al klinken hun eerste twee cd's vooral nog als een zoekend bandje met potentie, het nummer Mom In Love & Daddy In Space van derde plaat The Good Life is wel meteen een van de mooiste nummers die ze ooit hebben gemaakt. Ik had 'm gisteravond graag gehoord. En gezien. Maar laatste toegift The Cynic maakte van dat minpuntje een dikke vette plus. Op de plaat zijn de backing vocals van -jawel- Mr. David Bowie, gister nam bassist Mads ze voor z'n rekening. The Cynic klinkt zoals Resurrection van (hoe heet dat ene Friese bandje ook al weer) ook had kunnen klinken maar niet klonk. Dijk van een nummer, The Cynic, en live helemaal. Takk!

DoodMoe

Honderden volgers reageerden teleurgesteld op mijn blog over mijn Texelavonturen dat ze mijn tent nu nog niet konden zien. Nog meer honderden vroegen zich af of Morris nou niet ontzettend moe werd van aldoor maar rennen in bosch en duin. Ja en dan kom ik deze enthousiastelingen graag tegemoet met nog een paar kiekjes.

Morris uitgeteld na kilometers balletjes apporteren.

Elke afstand die ik afleg, loopt, rent en draaft hij minstens drie keer.

Nieuwe tent, met zijschermen, luifel en waakhond.

Lekker strak achterwerk van de Goudplevier, met waakhond.

Texcellent

Woensdagavond de half 7 boot naar Texel genomen, zondagochtend de extra afvaart van half 11 terug. Vier kille avonden en ijskoude nachten, geweldig! De waterbak van Morris bewijst het. En ook: drie volle dagen eilandse rust, puur hondegeluk en ongegeneerd verdwijnen in boeken. Onder andere een inhaalslag gemaakt met Reve's De Avonden. Dit fenomeen lokte me nooit zo erg, maar na een artikel over opgroeien in de literatuur over o.a. TW"S Joe Speedboot, WFH's Donkere Kamer van Damokles en Nescio's Titaantjes wilde ik deze boeken wel een vergelijkend warenonderzoek onderwerpen, vooral tussen Hermans en Reve, twee van de grote drie naar men zegt. (Nescio wacht nog op me.) Bovendien: Hij was een jongen van 23 toen hij z'n debuut schreef, toch iets om in het achterhoofd te houden onder het lezen. Ook leek het me wel een uitdaging om te kijken waarin minder gebeurt: op de avonden van Reve of tijdens de Texelse dagen van Klaas. Nou, dat spande erom, kan ik zeggen. Waarover later meer.

De Avonden volgens Morris

Joe Speedboat volgens Morris

Een Dagje Naar Het Strand volgens Morris

De IJsdragers volgens Morris

Je Hebt Au En Je Hebt AU!!!

Afgelopen maandag in Trouw: berichtgeving over een Canadees wetenschappelijk onderzoek naar gelaatsuitdrukking bij muizen tijdens pijn. Azijnzuur in de buik spuiten en dan kijken hoe de muis kijkt. Conclusie: je ziet dat de muis pijn lijdt. Afhankelijk van de mate van pijn zien de onderzoekers allerlei muizentrekjes die gelijkenis vertonen met de pijnschaal van de mens. Nou, hoera jongens, het is nu wetenschappelijk onderzocht, wetenschappelijk beconcludeerd en wetenschappelijk bewezen. Dit hadden we zelf dan ook niet kunnen bedenken. Heren in uw smetteloos witte jassen: bedankt! (Hieronder het volledige bericht, scheelt weer een klik als je het wilt lezen.)

Onderzoek: pijn op gezicht muis af te lezen

(Novum) - Aan het gezicht van een muis is te zien of het dier pijn lijdt. Bij muizen die als proefdier worden gebruikt, kan met een nieuwe methode van pijnherkenning veel leed worden voorkomen door de dieren op tijd pijnstillers te geven. Dat blijkt uit onderzoek van de Universiteit van Montreal in Canada, waar Trouw maandag over schrijft.

De onderzoekers spoten azijnzuur in de buik van muizen. Dat leidde tot hevige buikkramp, waardoor de dieren pijn leden. De onderzoekers maakten opnamen van hun veranderende gezichtsuitdrukkingen. De foto's legden ze voor aan collega's. Met een beetje oefening konden die er tachtig procent van de pijnlijke blikken uitfilteren. Als de foto's worden genomen met HD-camera's, herkennen de proefpersonen 97 procent van de pijnlijke grimassen.

Na de mens is de muis het eerste dier waarvoor een pijnschaal is ontwikkeld. Vooral aan de ogen is te zien of een muis pijn lijdt. Die gaan van ontspannen naar licht vernauwd of helemaal dichtgeknepen. Ook wordt de neus opgetrokken, waardoor rimpels in de huid worden veroorzaakt. In de wangen zijn bij pijn ook rimpels te zien. Deze drie kenmerken gelden ook voor mensen die pijn hebben. De muis trekt verder de snorharen naar voren of naar achteren. De oren gaan uit elkaar en naar achteren.

Hard To Make You Mine

Deense zanger met af en toe hele mooie liedjes op z'n plaat Superior. Deze bijvoorbeeld, mede dankzij een vleugje Lennon en Harrison blijft het op een prettige manier in m'n hoofd rondzingen. WIl ik nog wel eens live bewonderen, het liefst in z'n thuisland natuurlijk.

We Hebben Een Tent

We hebben een tent! We hebben een tent! We hebben een tent! En nou kan ik er een heleboel over zeggen maar het verkooppraatje op de website blijkt voor mij ook op te gaan. Ik citeer: "Deze tent biedt slaapplaatsen aan 2-3 personen [of 2 personen en 2 honden, K]. De Goudplevier valt in de categorie sportievere tenten van De Waard. De tent is in verband met zijn grote opzetgemak goed te gebruiken als trekkerstent. De grootste hoogte direct achter de deur is twee meter. Een veelgehoord argument om deze tent aan te schaffen is: onze kinderen zijn de deur uit [willen niet altijd meer mee, K] dus we willen wel een kleinere tent." Wat kan ik daar nog aan toevoegen... Ja, dat de werkelijke reden voor dit nieuwe onderkomen voortkomt uit het stoere maar trieste eind van mijn Quattro XL tijdens 'a Welsh incident', zie blog 28 september 2009. De Tent Is Dood, Leve De Tent, zeg maar. Woensdag de blauw/beige uitvoering ophalen, compleet met hordeur, zijschermen en varioluifel. En dan zo snel mogelijk boeken inpakken, hond in de auto en op naar Het Hemelse Eiland. Mijn persoonlijke hemelvaart. Om Black Francis te citeren: "I can't hardly WAIT! BABY!"

...Huup

Huup...

...Barbatruuk

Nieuw Woordenboek

Op mijn werkkamer staat een dikke meter Van Dale in alle tale maar dit exemplaar ontbreekt: Frans-Duyts. Heb 'm even doorgebladerd maar nee, niks voor mij. Toch denkt een groot deel van Nederland hier anders over, ben ik inmiddels achter. Toen ik vorig jaar een ranzig cd-hoesje bij MediaMarkt zag, dacht ik nog 'Wat is DIT nou weer?'. Maar ik had beter moeten weten. NL loves F-D. (Kijken en luisteren op eigen risico.)

Scoop (A.K.A. So Eighties)

Nietsvermoedend wandelend met zijn trouwe viervoeters ontdekte uw minstens zo trouwe verslaggever per toeval een geheime wapenopslagplaats nabij het centrum van Leeuwarden. Uw reporter deed zijn ontdekking op klaarlichte dag in een woonwijk ter hoogte van de rotonde Harlingerstraatweg en de Noorder Stadsgracht. Niemand die het zag, laat staan er erg in had, maar dat zal door deze Eighties scoop snel veranderen. Wat hij u bromt.

De tientallen kruisraketten zijn slim aan het oog onttrokken, echter door een opening in de omheining wist uw verslaggever deze gevoelige informatie wereldkundig te maken.

De gevaarlijke kernkoppen zijn duidelijk te zien

achter het solide hekwerk.