Dit Pinksterweekend was superrelaxt. Nou ja, er waren genoeg huishoudelijke beslommeringen om af en toe eens overeind te komen uit de tuinstoel of de bank, maar los daarvan: superrelaxt. Lekker koken, alvast een proefbaksel voor m'n verjaardag in elkaar draaien en stiekem een boek van m'n zomervakantiestapel gepikt. Het debuut van Jonathan Safran Foer, inmiddels al weer acht jaar oud. Z'n tweede, Extreem Luid En Ongelooflijk Dichtbij uit 2005, heeft lang naast m'n bed gelegen, omdat het eigenlijk niet een boek was om 's avonds in bed nog even te pakken. Schitterend boek hoor, maar wat een energie spat er van af. Zo 's avonds laat trok ik dat niet en gleed het boek vaak na twee bladzijden uit m'n handen. Wel heel mooi dus uiteindelijk wel uitgelezen maar hierdoor wist ik wel dat ik Foer gewoon overdag moet lezen wanneer ik voldoende tijd heb en niet als de dag eigenlijk al voorbij is. En dit Pinksterweekend hád ik tijd en moest Alles Is Verlicht (in fluorescerende uitvoering) eraan geloven. Wow. Indrukwekkend. Prachtig verhaal wat ik niet ga omschrijven want dat is niet te doen. Want het zit allemaal zo slim in elkaar en is bij vlagen zo grappig geschreven dat ik dat toch niet kan samenvatten. Je zult het gewoon zelf moeten lezen. Oké kort: schrijver gaat in de Oekraïne op zoek naar de vrouw die zijn opa uit de handen van de nazi's heeft gered. Zijn Russische tolk reist met hem mee en is een verhaal apart. Hij lijkt vooral te vertalen met een woordenboek op schoot en spreekt als het vleesgeworden onlinewoordenboek. Een soort Borat maar dan subtieler en grappiger. Meestal neem ik de blurbs achterop een boek (hier zelfs ook voorop) met een vaatje zout, in dit geval hebben ze allemaal gelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten