Whatever happened to all of the heroes... Luister: de nieuwe cd van Hüsker Dü coryfee Bob Mould is net uit. Ik volg Mould al een tijd niet meer en mede omdat de hoesjes van z'n cd's me totaal niet aanspreken voel ik na enkele solo-cd's van hem ook niet meer de drang om iets nieuws te beluisteren. Hoe je ook niet te doen, maar kijk als je 'm kunt vinden voor de aardigheid eens op de achterzijde van z'n nieuwe cd 'Life and Times'. (Helaas is de afbeelding nog niet te vinden op internet anders kon je 'm hier zien.) Daar staat hij met een Derrick-achtige bril en een baard, nog langer dan hierboven op de foto. Het evenbeeld van Pierre -Vader Abraham- Kartner! Nou ja zeg! Zoals ik laatst al zei: Andy Cairns begint verdacht veel gelijkenis te vertonen met Urbanus. En nu dit! I'm Hardly Gettin' Over It. Lifeline. It's Not Funny Anymore! En meer van die toepasselijke titels. Nee, dan The Moz! Vandaag mag hij Abraham dan zien, maar voorlopig lijkt hij niet op Seth Gaaikema of Freddy Breck maar vooral nog steeds op zichzelf. Met dit jaar alweer een nieuwe cd 'Southpaw Grammar' - niet die uit 1995 maar een vernieuwde uitgave met meer nummers, andere volgorde, ander hoesje oftewel - volgens de meester zelf - qua productie en artwork uitgevoerd zoals hij het ooit bedoeld had. In een 20 pagina tellend boekje legt hij uit waarom het destijds - inmiddels een kleine vijftien jaar geleden- allemaal zo anders liep. Ik ga luisteren en lezen. Dat wordt smullen vanavond.
Om The Golden Moz te eren zingen we vandaag met z'n allen z'n versje 'I Come To Wish You An Unhappy Birthday' en morgen z'n liedje 'It's Not Your Birthday Anymore'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten