Bring Back That Dummy Duck

Vanavond was de eerste zomerjachthondentraining. Natuurlijk moest ik weer veel te gehaast ernaar toe rijden en bleek de locatie dit keer ook nog eens verder weg te zijn. Ruim drie kwartier te laat dus... Maar eenmaal te plek was het wel weer een waar feest voor hond en baas. We hebben een lekker overzichtelijk groepje van vijf honden dus dan kun je tenminste nog wat doen op een avond en hoef je nooit erg lang te wachten. Wat gaan we doen. Vooruit sturen - eerst met dummy in beeld en later blind - ging goed. Vooruit sturen, halverwege afstoppen met zitfluit en dan doorsturen ging eerst even mis. Morris had in de gaten dat verderop iets fijns te halen was. Maar na twee keer voor niks te zijn doorgelopen, viel het kwartje en liet hij zich toch weer afstoppen en na het doorsturen was het voor hem dan ook bingo met een vette dummy. De laatste en moeilijkste oefening ging eigenlijk het best van allemaal. We liepen met alle honden een enorme lus door de bossen rondom een gebied ter grootte van een voetbalveld met kniehoog gras. De kunst voor de honden was om ondanks alle bochten, wisselende terreinen, een onlogische startplek in het hoge gras en lang wachten, toch de dummy op te sporen en binnen te brengen. Morris was als laatste - het begon al licht te schemeren - en hij moest dan ook een dik half uur wachten. Ondanks dat wist ie 'm toch het snelst binnen te brengen. Eigenlijk belachelijk snel. Vooraf had ik geen idee hoe hij het er van af zou brengen. Ergens verwachtte ik wel dat hij de dummy in no time zou vinden, maar het had me ook niets verbaasd als hij net zo gedesoriënteerd zou raken als z'n baasje vaak in een willekeurige stad. Blijkt maar weer eens dat ik nog 'n hoop van m'n hond kan leren. Ik kijk al uit naar volgende week. En Morris ligt uitgeput op m'n voeten nu ik dit schrijf. Ah........ wat schattig...