Zaterdagavond nog even met de honden naar het bos. Lekker donker. En -opeens- lekker koud. Binnen enkele minuten kwam er een mist opzetten vanaf de aangrenzende slootjes en weilanden, zo leek het. Een mist zo dik dat ik nauwelijks 10 meter ver kon zien. Een paar minuten maar en toen trok de mist in flarden uiteen en werd de wereld weer ietsje groter. Een prachtig gezicht! Een cadeautje zo 's avonds laat. Er is maar weinig voor nodig om m'n fantasie te laten werken dus ik waande mezelf al snel in ergens in de woestenij van Dartmoor. Een Engelandvakantie van een halfuur, zo maar in m'n schoot geworpen. Als het trouwens niet de mist was die me dat gevoel gaf, dat waren het wel mijn eigen hounds of baskerville. Kijk eens naar die ogen. Als je niet weet dat 't van die ontzettend lieve dogs zijn zou je er toch bang van worden. De honden leken de plotselinge temparatuursverandering ook te merken, verbeeldde ik me. Ze werden opeens druk. Later bleek dat ze hyper werden van iets anders. Jonge konijntjes roken ze. En T. deed iets meer dan ruiken alleen. Dat bleek toen hij, nadat ik 'm riep, keurig in de auto sprong en er twee kleine pootjes uit z'n bek staken. Gelukkig kon ik het vege lijf van het arme beestje redden alhoewel er vermoedelijk wel een konijnenfluisteraar aan te pas zal moeten komen om het opgelopen trauma te verwerken. Zaterdagavondvermaak van Moeder Natuur.
Halt! Stehnbleiben! Polizeihund!
Ik ben de onschuld zelve, meneer agent. Ja, op dat moment nog wel...
Rabbit in my headlights
1 opmerking:
Hij heeft zijn late night snack bijelkaar gescharreld.
Een reactie posten