Paar flinke beroerde dagen achter de rug dankzij een flinke infectie die m'n keel zowat in tweeën scheurde en m'n longen deed vollopen met een substantie, die, als deze in je neus zou zitten, waar het spul overigens ook ruim voorradig was, gewoon snot zou noemen. Had ik maar niet gedacht dat het vanzelf over zou gaan. Had ik maar wel meteen bij de huisarts om een kuurtje gevraagd. Dat had me zes slapeloze benauwde nachten en een weekend in bed bespaard. Dus maandagochtend meteen met knikkende koortsknieën naar tante dokter en even later blij als een kind met een recept naar de apotheek. Maar geen kind aan huis daar want ze hadden me nog staan op het adres van drie jaar geleden. Wat maar weer eens duidelijk maakt hoe sociaal onze zorgverzekeringstelsel is. Ten minste drie jaar maar volgens mij al veel langer heb ik braaf elke maand betaald voor mensen die zorg nodig hebben zonder hier zelf gebruik van te hoeven maken. En ik hoop dat ook nog lang te kunnen blijven doen. Nou ja, eerst maar braaf m'n capsules blijven slikken. Ik mag er nog twaalf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten