Heb ik al verteld over mijn ontmoeting met die bekende Nederlander, enkele weken geleden? Wij, Maarten en ik, delen een voorliefde voor Neerlands minst gewaardeerde dan wel meest onderschatte Waddeneiland. Ook vertoeven wij beiden van alle strandpaviljoens het liefst op het terras van dat ene paviljoen waar de sympathieke eigenares nog de moeite neemt de broodjes die zij rond lunchtijd op bestelling uitserveert zelf te bakken. Goedkeurend knikken wij dezelfde uitbater toe om haar principiële houding inzake haar weigering om met een in blik en glas opgesloten Hollandse groente- en fruitoogst haar voortreffelijke kookkunsten te ondergraven. O welk een genot ervaren wij wanneer wij ons onder een parasol met vrolijke reclame-uitingen neervlijen in een stoel met rotanzitting aan een zanderig tafeltje om aldaar ons favoriete boek van dat moment ter hand te nemen en onder het genot van een caffe doppio hier in weg te dromen, af en toe plezierig opschrikkend door de schaduw van een overvliegende kokmeeuw of de vriendelijke stem van de serveerster die in haar beste Duits de bestelling van net aangekomen en nabij ons plaatsnemende gasten opneemt. De doppio wordt min of meer synchroon op beide tafeltjes afgelost door een Dubbel die op zijn beurt frequent vergezeld gaat van een warme balvormige, krokante bittergarnituur. Vergeef me, ik dwaal af, ik liet me even gaan.
Heb ik al verteld over mijn constatering dat mijn bekende Nederlander, die ik overigens, ondanks of misschien wel juist door zijn prettig-cynische commentaar en dito stem, een zeer warm hart toe draag, heel gewoon is? En terwijl zijn kritische ogen al pionierend treinen over de regels van een omvangrijk boek, gaan ook zijn tien geboden op verkenning. Al heb ik het idee dat het te ontginnen terrein inmiddels toch al een zekere mate van bekendheid heeft gegenereerd bij de linker index en cs. Ach ja, we're all human.
There goes my hero... Watch him as he goes...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten