28 september 2009

Cymru

Seven days in the valley. Is dat niet een film of zo? Nou, wij hebben het meegemaakt. Onze eigen film waarin felle zon, harde wind en koude mist met elkaar concurreren rond steile bergtoppen, glibberige rotspaadjes en eindeloze bossen. We hebben mijlen gesjouwd en geklommen. Elke dag stijlvol afgesloten met een paar pints in tent, pub en cottage. Lopen met een zeer gedetailleerde kaart mocht niet verhinderen dat we een paar keer bijna verdwaald waren en net voor donker terug de auto terugvonden. Want hoewel er veel paden op de kaart waren aangegeven, bleken er toch nóg meer paden te zijn waardoor we al snel te vroeg een verkeerde afslag namen. Hoogtepunt was de beklimming naar de summit van Snowdon via een pad dat normaal begon maar de laatste 150 meter compleet verdween in een dichte mist waardoor de enige aanwijzingen natte, verschoven stenen en platgetrapt gruis van vorige klimmers leken. Op hoop van zegen verder naar boven dan maar. Mét hoogtevrees, zónder bril en drommels goed beseffen dat het pad teruglopen nicht im frage was omdat dit punt één niet meer te zien was, punt twee er eigenlijk niet eens was en punt drie het er zo steil en glad was dat je behoorlijk levensmoe moest zijn om dat überhaupt te wagen. Maar we hebben het gehaald, met angstzweet en tranen. Of, zoals Bon Scott al zong: 'It's a long way to the top if you wanna rock 'n' roll'. Hieronder wat lieflijker plaatjes dan het boven beschreven avontuur, dat ik deels nog op film heb kunnen vastleggen voor het nageslacht. (Kijk eens hoe stoer opa hier toen was). Hierboven trouwens onze tent die na terugkomst van een andere wandeling 's avonds volledig verscheurd bleek te zijn door de rukwinden. Je ziet me onze spullen redden voor alles weg zou waaien of nat zou worden. Onderaan ons tweede onderkomen, een kleine afgelegen cottage die de boer ter beschikking stelde na onze kampeerpech. Hoewel we er in het donker aankwamen in storm en regen en het stulpje de perfecte voorzetting leek van onze Blair Witch wandeling kort daarvoor, bleek het 's ochtends ondanks het vuil en de muizen zo geweldig te zijn dat we er zijn gebleven.


1 opmerking:

Jolanda zei

Wow, ik (een unicum) ben sprakeloos.