's Morgens vroeg na de nog vroegere boswandeling, een te snelle kop koffie en een half oog op z'n krant, gaat de baas geregeld meteen weer de deur uit. Dat vind ik niet leuk maar moet volgens de baas. Brokjes verdienen. Dat doet hij ook thuis maar ook ergens anders waar geen andere honden zijn. Ik kijk 'm na door het raam van de openslaande deuren en hoop dat ie terugkomt. Tot nu toe doet hij dat altijd. En ik vertrouw hem. Moeilijk is het wel. Dag kerel, zwaait de baas. Dag baas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten