Wat doe je met restanten van een oorlog? Sporen onverteerbaar houden omdat die oorlog zelf ook onverteerbaar is (of in ieder geval hebben we met z'n allen een trage spijsvertering op dat vlak). Hek eromheen? Museum oprichten? In Blåvand hebben ze het anders gedaan. Vier van een serie WOII-bunkers zijn voorzien van enorme plaatstalen paardenhoofden en staarten. Een prachtig gezicht en een prachtige oplossing. Niet zwaarder maken dan het is, maar met een positieve, bijna humoristische touch de geschiedenis een plek geven in vandaag. En exact achter de kont van het paard een reeks golfbrekers plaatsen. Geeft ook weer een heel ander idee. Die paarden hebben schijt aan het verleden en kijken naar de horizon. Naar nieuw. Het vijfde paard is mijn eigen black beauty. Morris werd ook helemaal vrolijk van die kolossen. (Of was en nou toch gewoon z'n bal?)
1 opmerking:
Fantastische markering van tijd en plaats!
Een reactie posten