Weme?

Da's lang geleden. De witte wormletters op het rode vlak. Kaarten vol plakte mijn moeder ermee. Bij ons thuis wemelde het van de Nieuwe Weme zegeltjes. Want Nieuwe Weme-zegeltjes waren geld waard: een volle spaarkaart leverde zomaar een gulden op en hoe meer volle kaarten er tegelijk werden ingeleverd, hoe hoger het bedrag per kaart verhoudingsgewijs werd. Ik had daar als kind wel wat mee, met die letters van Nieuwe Weme. Die N die subtiel overvloeide in de W die dus geen echte W was maar ook weer wel. Een rare naam vond ik het wel. Nieuwe Weme. Wat is nou een 'weme' en 'nieuwe weme' suggereert dat er ook oude weme's bestaan. Pas later hoorde ik dat het een achternaam is, net als Jansen. En nu blijkt dat een paar huizen verderop in mijn straat het NW-logo ooit in de top van een lantaarn is geplakt. Opeens viel mijn oog erop. Dat in het pand van de Hubo eerst een supermarkt zat, wist ik wel. Toen ik nog les had in de oude HTS, ook in de buurt, gingen we er in de pauze wel eens naar toe, koeken kopen of zo. Mijn geheugen had er trouwens wel een Spar van gemaakt. Want de supermarkt die ik uit nood bezoek in een andere plaats waar ik normaal gesproken nooit komt, of het nou in Frankrijk, België of Denemarken ligt, blijkt altijd een Spar. Nieuwe Weme. Van zo'n old skool logo word ik altijd een beetje vrolijk merk ik. Net als van het oude Wolters Noordhoff logo, ook zo bijzonder. De dag dat ik ontdekte dat tussen al die rechte en schuine streepjes de letters W en N zich schuil hielden! Wow! Geniaal! Dat kon ik natuurlijk ook en meteen plagieerde het Klaas-ventje er lustig op los met zijn initialen KVL getekend in de WN-stijl. Old skool rules...