Pure ontspanning met een therapeutische werking: een tuinhek timmeren. Dat moest er eindelijk maar eens van komen vond ik. Kunnen de honden tenminste ook gewoon los in de voortuin. Vooral nu ons muurtje weer zo mooi hersteld is door dat fijne bouwbedrijf uit Ryptsjerk, kon een solide arfafscheiding niet achterblijven toch? En dus werden er flinke planken gekocht. Vervolgens gezaagd, geschuurd, ge-precies-zoals-het-hoort en vooral niet te veel handelingen achter elkaar. Lekker op m'n dooie akkertje klussen. En gisteren was het zover: het hek kon ik in de scharnieren hangen. Schuif erop, buffer aan het muurtje en klaar is klaas. Vanochtend als finishing touch het huisnummer op het muurtje aangebracht. Geeft een goed gevoel. Minder goed is dat de buurvrouw even later al langs kwam met een ontsnapte blonde labrador. Deze is toch van jullie? Mr. T. (je ziet 'm tussen de spleten van het hek) rook de vrijheid c.q. een langslopend teefje en sneakte door de struiken via 6a weg. Drie keer raden wat mijn volgende projectje wordt...
1 opmerking:
Een loopgraaf?
Een reactie posten