Een wiel wat vast raakt in de modder. Deze metafoor laat Thomas Rosenboom op een gegeven moment boven komen borrelen in de gedachten van zijn hoofdpersoon Rebert van Buijten wanneer deze merkt dat een conversatie met een dame waarmee hij graag meer contact wil maar niet verder komt of juist afbuigt naar een conversatie over zijn grootste rivaal die hij overigens nog niet eens kent. En dat wiel komt in verschillende vormen bij verschillende personages voor. Sterker: het vastgelopen wiel is besmettelijk en steekt mij als lezer aan terwijl ik de bladzijden omsla en hoop op ontwikkelingen die niet komen gaan en waarvan ik -Rosenboom inmiddels een beetje kennende- eigenlijk ook wel weet dat ze niet komen gaan. En maar doorlezen! Love it or hate it, de boeken van R. Bescheidenheid, nederigheid en fatsoen propageert Rosenboom in zijn pamflet 'Denkend aan Holland' van een aantal jaren geleden, maar de bescheidenheid die dierenarts Rebert al van ver voor zijn studententijd siert, helpt hem in deze roman niet verder in zijn leven als niet-praktiserend maar wel professioneel dierenarts. (Een leven wat af en toe opvallend knipoogt naar het leven naar James Herriot, viel me op en dat bleek in de verantwoording op de laatste pagina ook zo te zijn...) Personages uit Rosenbooms eerdere boeken kon je van een afstand, lachend in je vuistje, zichzelf de problemen zien werken. Het Basil Fawlty gevoel zeg maar. Dat prettig irriterende jeukerige gevoel wordt in Zoete mond niet bevredigd. Bewust, zo blijkt uit interviews met de schrijver. Jammer, vind ik. Maar (Maarrrrrrrrrr) neemt niet weg dat het echt een prachtig boek is. Het verhaal? Koop het lees het of lees de recensies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten