Soms moet je jezelf even verwennen. Dat heb ik het afgelopen weekend gedaan. Eerst met een terugkomavond van de training. Vervolgens een dag mezelf museaal ondergedompeld in vijf exposities in Rotterdam.
Terugkomen betekent mensen weer zien. Verhalen horen van deze en gene onder de noemer 'Hoe is het nu met... sinds...' Ja en dan merk ik dat een training er bij de een meer in heeft gehakt dan bij een ander. Een of twee keer per jaar op herhaling? Ik teken er meteen voor!
(Munch, Man en Paard)
Zondagochtend. Na gezellig kletsontbijt in de auto naar R. Eerst de Kunsthal waar maar liefst vier exposities waren die ik de moeite waard vond. En vind. Nr 1. Edvard Munch - een geweldig weerzin. Zo'n 25 geleden bekeken in het Munch Museet te Oslo, nu een aantal werken waaronder 'De gele boomstam' opnieuw live ervaren. Minstens zo mooi als toen, hoewel ik 'm natuurlijk liever in Oslo zou bekijken. Sta ik daar net een stiekeme foto te maken met mn nieuwe telefoon, blijkt ie op flits te staan. Oeps... Werd vriendelijk verzocht hier mee te stoppen. Ja mevrouw. Toen van 'Oeps...' naar de schilderijen van Willem Oepts. Mooi overzicht. Met name z'n latere werk spreekt me aan. Heeft wel heel goed naar Cézanne en Bonnard gekeken, maar wat maakt het uit.
(Kiefer)
Toen verrast met een enorm werk van Anselm Kiefer, definitely een vanmijn favo kunstenaars alive. 'Karfunkelfee" bijna 3,5 x 6 meter en 35 cm dik. Drie enorme glazen vitrines vol afrekeningen met een bepaald stukje Duitse geschiedenis. Letterlijk loodzwaar en adembenemend mooi, deze ode aan de Duitse dichter Ingeborg Bachman. Het werk is onderdeel van de privé Caldic Collection die hier wordt tentoongesteld. Zo divers qua uitingen en kunstenaars en alle opzienbarend. Ik zeg Damien Hirst en u weet genoeg. M'n halbezoek afgesloten met een leerzame fototentoonstelling over Voodoo. Vier superexpo's voor de prijs van één. Waar vind je dat nog!
(Ben de naam even kwijt, hou je nog te goed...)
(Yvon Chabrowski, Entführung, 2007)
Toen naar het fotomuseum voor ANGRY - jong en radicaal. Had me verheugd op veel foto's, maar het was vooral veel video. Foto uit de Trouw van Russische jonge vrouw in het Pro-Poetinsiaanse kamp maakte indruk op me. Het bleek een still uit een documentaire. Wel mooi allemaal maar errug veel. Dus door naar Den Haag om Julian Schnabel te bekijken werd 'm niet meer. Het koppie was meer dan vol. Terug via de kust, uitwaaien aan zee, biertje, wat schrijfsels, kibbeling en de dijk weer over. Wat een feest. dat moet ik vaker doen.O ja. Belofte maakt schuld. Een mede trainee vroeg zich af of ik haar niet eens kan noemen op mijn blog. Ja hoor geen probleem. Komt in orde. Waarom eigenlijk? Later dacht ik, dan maak je toch zelf een blog! Kan je helemaal volgooien met jezelf. Maar ik ben de minste niet en daarom M.: de toegift hieronder is voor jou. Dit is 'M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten