Loop net met de honden in het Leeuwarder Bos. Bij een parkeerterreintje zie ik iets nieuws: naast de prullenbak is nu een zitplaats bedacht door iemand. Type vijftiger jaren keukenstoel. Kennelijk weet de eigenaar dat hij de stoel niet meer nodig heeft en dat deze 'weg' kan. Hij weet ook dat de stoel niet in de prullenbak past en dus plaatst hij de stoel er keurig naast. Wellicht heeft de eigenaar zich ook nog afgevraagd of de stoel uiteindelijk wel door het piepkleine op aardgas of ander minder milieubelastende brandstof rijdende gemeenteautootje zal worden afgevoerd en deze vraag instemmend beantwoord. Ik dank de eigenaar voor het prachtige beeld dat zijn opruimwoede c.q. eigen stoepje schoonveeg-houding c.q. na mij de zondvloed-mentaliteit heeft opgeleverd. En welk verhaal er zomaar opeens in mij opkwam door dit tafereel.
Schwerin, Oost-Duitsland, 17 januari 1973. Ernst Neubranden vertrok vanochtend in het donker op zijn fiets naar het werk. Zijn functie: Mitarbeiter Mülleimerbeobachtung DDR Nord-NordWest. Elke dag 10 minuten na z'n lunch die hij op lokatie geniet, maakt Ernst Neubrandenzich zich zo onopvallend mogelijk uit de voeten voor een kleine sanitaire stop in een bijna ondoordringbaar gedeelte van het bos. Een hachelijke onderneming, met name 's winters wanneer het zomergebladerte hem in de daglichtkou laat staan en hij zich zonder de natuurlijke beschutting van het groen onzichtbaar moet ontdoen van de liter koffie die hij vanaf 's ochtends zeven uur in gedeeltes uit z'n thermoskan heeft ingeschonken en opgedronken om warm te blijven. Het parkeerterrein is netjes: geen papiertje, flesje of klokhuis te zien, alleen de stoel waarop hij dag in dag uit zijn werkende leven doorbrengt. Benieuwd of er vandaag wandelaars het bos aandoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten