Afgelopen weekend scheen de zon ook in hartje Groningen. Maar warm of niet, deze, ongetwijfeld kunstzinnige, man liep er warmpjes bij in z'n suit. Ik kon het niet laten en moest 'm ongemerkt vastleggen. Ook vanwege z'n staart. Heel erg, ik weet het. Eerst klikte ik wat stiekem van een afstandje (middelste foto), later heel brutaal van dichtbij (bovenste foto). En dat kon ook, had ik snel bedacht, want tenslotte wilde ik als toerist toch graag de Martinitoren fotograferen?! Pas later, thuis, ontdekte ik dat mijn eerste, schuchtere poging wel een beauty is. Althans voor iemand met een copywriter's tik zoals ik. Zie je het ook? Op de tweede foto. Zo niet, kijk dan eens naar de onderste foto. Een lucky copy shot.
Onopvallend checkte John z'n huidige image in de spiegeling van het etalageraam waardoor het informatiebord over het zebrapad hem even later rauw zou overvallen. (pag 34)
Met de zelfverzekerde tred van iemand die net de sleutels van z'n Jaguar aan de portier had afgegeven om deze achter het hotel te laten parkeren, liep John de Oosterstraat in. (pag 123) 
Naarmate hij de zaak naderde, werd John overvallen door een ouderwetse vlaag van verliefdheid. Als Nicole vandaag werkte, zou niet Max maar zíj misschien de verzorgende mousse ter hand nemen. (pag 413)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten