Maanlicht Op Hond En IJs

In het donker in de verte schiet een vage vlek voorbij. Aan het lichte geluid van poten die de grond raken herken ik Morris. Het is volle maan of bijna volle maan als ik verder loop en in de stilte het ijs opschuifel. Het zelfde ijs dat vanochtend donker van kleur was maar nu oplicht dankzij miljoenen fonkelende kristalletjes die het vale licht van boven teruggeven aan de duisternis. Lang alleen sta ik hier niet. Swartmans komt aankrabbelen en springt uitgelaten tegen me op. Leuk he baas, samen op het ijs. Op deze momenten is het leven compleet.